дванаесетмина (бр.)
Големите, пресудни, независни, надредени држави на дванаесеттемината за своите манифестации имаат поѕвонливо, ултимативно име - културна престолнина на Европа!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
„Кој успеал да ископа дупка во вода, Филозофе?“, прашаа дванаесеттемина.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И стоевме сега сите крај логотетот, дванаесетмина мудри, арамии свети; меѓу нас, на својот трон си седеше владетелот, а пред нас стоеше Филозофот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сите дванаесетмиа, појдовме тајно, како ноќни разбојници кон шумата, бедни, убедени дека ќе избегаме од очите на Оној кој гледа и слуша сѐ.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Потоа долго во ноќта борците го затрупувале ровот над којшто ги стрелале оние дванаесетмина.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ден по ден езерото се смалувало надолу, а бидејќи веќе повеќе години водата работела на тлото, поткопувала и ронела, таа го сронила и оној ров при дното од падината спроти гробиштата во Долнец, во кој беа биле натрупани телата на дванаесетмината стрелани од Борко и од неговите луѓе во 1944-та.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Неколку денови по овој рафален грмеж, во Дреново донесоа дванаесетмина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Дванаесетмина живеевме во еден двособен стан на Втората Јужна Улица.Сите спиевме во шест кревети.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Нашата канцеларија се наоѓа во непосредна близина на фабриката во која дванаесетмина работници произведуваат мебел што човек го купува за да се кае потоа цел живот, освен ако не реши по три дни да го исече за потпалување: столчиња за пушење, столчиња за шиење, комоди, вешто бојосани столчиња што се кршат под тригодишни дечиња, мали подлошки за вази или саксии, безвредни дреболии кои за својот живот ѝ се благодарни само на вештината на столарот, додека во стварноста некој лош бојаџија им дава само привидна убавина со бојата за која сите мислат дека е лак, а која требаше да ги оправда цените.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Мојот одред, одред ли е? - се жали. Рашири лева рака и редум, свиткувајќи прсти, брои: - Осум офтикосани... Петмина плукаат крв... Дванаесетмина со незаздравени рани.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
