грозоморен (прид.)
И самиот во раскажувањето беше сличен на лавина што се спушта од глуви врлежи, со татнеж, разбрането и грозоморно уривајќи на својот пат стогодишни стебла и довлекувајќи со себе мирис на покосена боровина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во центарот на оваа грозоморна акција, е поместено читањето и коментарите на расказот „Козата на г. Сеген” од Алфонс Доде.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тој имаше големи клемпави уши и грозоморно, сѐ до ушите, се насмевнуваше гледајќи го старецот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Многумина грозоморните ученичко-студентски од нив, сѐ до појавата на демонстрации деновиве да се окарактеризираат странски известувачи на како манипулација и скандал, сепак, станува демонстрациите, никогаш во животот не виделе збор за досега највоочливиот и најопасен знак странец.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Централата прераснуваше во балканска оракула која ги кажуваше, одредуваше новите жртви, располагајќи со нивните души, ги распоредуваше нивните судбини, располагаше со нивните души трагајќи по нивните тајни во грозоморните истраги.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Пејзажот беше грозоморен.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Оние, кои со своето грдо однесување придонесуваат да се создадат грозоморните приказни!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во една таква расположба, недела две пред самата Нова година, Пелагија и Чана заминаа од долното предградие кон центарот на градот, не со умисла да купуваат за себе или за децата, туку да го поминат центарот, да го изодат плоштадот, да завлезат во уличките зад него, да ги признат фотографиите на новиот филм во кино Младина, да излезат на дрвеното мовче преку кое ќе стигнат до малечкото плоштадче пред театарот, и уште потаму, до онаа грозоморна зградурина под Калето што ја викаа Фестивална а беше начичкана со бегалци, со Егејци.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Онаа која признава само подлоги влажни
и мрачни, подземја непожелни
дома, избива одненадеж како пожар
лази по таваните божем по одбрано небо
без брзината на лебарките
глувците и осите.
Неприлагодена и грозоморна
без митологијата на старите.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Светот околу него беше грозоморно, неинтересно пространство населено со привиденија.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Повторно очите му гледаа во фокусот и во перспективата; а ушите му ги слушаа познатите природни гласови, наместо грозоморните еха.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
