гравура (ж.)
Имаше и гравури од Светото писмо...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
По сѐ изгледа дека тнр. гравури од Виндзор, на пример, кои светот едновремено симболички го покажуваат во неговата прасостојба и во неговиот катаклизмички самрак, настануваат токму врз темелите на таков тип “леонардовски” визии.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Епилепсија на смислата за форма Одредени орнаментални гравури од околу 1600, освен што влијаеле врз нашата современа уметност, значајни се и како илустрација за една од најопасните духовни стапици што го загрозуваат маниризмот: се раѓа и манифестира вистинска страст за украсување, едно налудничаво играње со потполна неоформеност, повремено пријатно продирање во подрачјата на паранојата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
„А онаа слика онаму...“ таа покажа со глава кон гравурата на ѕидот отспротива, „дали и таа е стара сто години?“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Сега, ако случајно ве интересираат стари гравури...“ почна тој деликатно.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ќе ја купи гравурата на Свети Клемент, ќе ја извади од рамката и ќе ја однесе дома скриена под жакетот на својата униформа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа суштество на гравурата, кое се наоѓа во мигот на својата загледаност во небиднината, има крилја, но не е ангел; таа жена е алегорија на меланхолијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
