гарда (ж.)
Тоде, пак, најмалото од сирачињата Младенови и Спасиини, по завршувањето на гимназијата во Горни Милановац, по наговор на брата си Петара, кој служеше во кралската гарда во Белград, капетан, заминал во Загреб за да студира на тамошниот медицински факултет.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Припадниците на новиот вид едноставно се многу попаметни од старата гарда.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во неговите мисли беше јасно, барем во однос на континуитетот на власта, дека едниот тоталитаризам минува во друг, при што како константна ја насетуваше институцијата на јаничарството и јаничарите, која си имаше своја историја уште од античките времиња на Балканот, првин со македонската фаланга, па Римската Империја, со преторијанската гарда.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Јаничарството беше присутно потоа и во Руската Империја, со познатата царска гарда – стрелцови, за да добие нови облици и во новата советска империја.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Пред него и по него, коњицата на султанската гарда од јаничари ја корнеше белата калдрма на Скопје и го креваше правот што овде се таложел со векови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Работнички совет: Преторијанска гарда на директорот.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Таа беше точно како трабант, како војник на телесната гарда, кој постојано го следи својот господар- животот, кој постојано живее и се одржува духовно и физички во сенката на господарот, како ѕвезда пратителка, како сателит кој го придружува секогаш својот одбран објект.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Го пречекав бродот Галеб како Титов амбасадор, односно негов претставник, пред кого беше построена морнарската гарда и го примав рапортот на командантот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Тоа беше мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски кој минуваше крај построената гарда. Се изненади кога ме виде во салонот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Првите никулци на јаничаризмот можеа да се најдат во македонската фаланга, потоа во преторијанската гарда на римската империја, кај елитните стрелци на Руската империја, кај египетски Мамлуци Императорите имаа доверба во одбранбените елити на своите гарди кај кои беше тотално збришан првичниот идентитет, речиси засекогаш најдени во тотална амнезија во однос на своите блиски, на својот народ.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Четвртата категорија им припаѓа на старата гарда, односно на геријатријата и паразитите во општеството кои со разноразни мижибутај протекции се дочепале до борилачки или лажни инвалидски пензии.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Здружени цврсто како еврејско лоби до смрт ги држат своите удобни фотелји од младата радикална гарда која ја сметаат за опасна по нивната геријатриска кохезија.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Се спуштивме подолу, поминавме низ маглата, се наведнавме под долната граница на нашиот облак, погледнавме со двоглед и видовме како кон нашето градилиште, во концентрични кругови, се приближуваат жандармеријата, кралската гарда, полицијата, инспекцијата, баталјоните, војски, цела армија, и сите со заканувачки изглед, ѓавол да ги убие и да ги проголта.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Ќе те препознаам помеѓу илјада, тебе и твојата руса коса, која по осум години ја има истата должина, некаде до вратот, кој беше совршено млечно бел пред да се омажиш за гардиски капетан кој ги плаќа сите глупави козметички третмани. Нема љуфка.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Во неколку реченици му раскажа на својот пријател за состанокот и неговата нова задача. - Одиш на балот на гардата Алек?
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Генералот со непресметлива гордост погледнуваше кон својата гарда, со поглед кој заминуваше некаде зад небото, зад сонцето и извикнуваше: Животот е еден и единствен!
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Двајцата јурнаа преку неискосената трева која го обиколуваше мермерното плато на „Куќата на братството на патриотската гарда“.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Во Рим преторијанската гарда била основана пред две илјади години од императорот Октавијан, наследникот на Јулиј Цезар.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ти си можеби во право, мој Камилски, почнувајќи уште од преторијанските римски гарди составени од туѓинци, па до отоманските османските јаничари, без да ги заборавиме египетските мамелуци, па руските стрелици или современите ешалони на моќни воени организации, кои како да ги поврзува истиот дух: како да ги одржат во што подолг живот империите.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
На овие сили треба да се додадат девет баталјони на националната гарда, поголем број единици на жандармеријата и територијалната одбрана, а да не зборувам за военото воздухопловство, тенковите и борните коли што на сите нам добро ни е познато... за жал, ги немаме.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
