галантен (прид.)
Да сум галантен, како што не сум, и нејзе ете да ѝ тапосам еден жолт в раце.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
- Јас ги сакам југословенските туристи. Тоа се добри луѓе, и галантни!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Од стојалиштето на денешните постмодернистички интерпретации на уметничките позиции, следот на тие фантазии е еден галантен но и вулгарен coup de grace.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Оттука не ни е веќе тешко да заклучиме дека во овие филмови вистинскиот трагичен јунак е остарениот, галантен, но „виновен”, „негативен” татковски лик - мора до крај да бидеме заслепени со холивудската идеологија (што Хичкок тука успешно ја минира), ако не забележиме дека и Дописникот и Озлогласената се изградени на контрастот меѓу „негативниот јунак”, кој е во суштина единствената човечки привлечна личност, и „позитивниот јунак”, кој е сосема банален лик - а во тој контраст секако не ни е тешко да ги препознаеме спротивностите меѓу поединецот на „автономната” етика и „хетерономниот”, „кон другите насочен” поединец.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Томе стоеше како стаписана и збунето како од немајкаде бавно и малку несмасно ја пружи раката која Петар со огромна нежност и галантност ја зема во рака и ја бакна.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
А, жените плачат зошто повеќе нема кадарни, сербези мажи, шармантни и галантни заводници, севдалии, внимателни, полни со љубов и разбирање, џентламен и совршен сопруг.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Ваквиот предлог на Ѓорѓе предизвика позитивен ефект кај двете дами кои немаа ништо против галантноста на овој млад џентлмен.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
