восхитувачки прид.

восхитувачки (прид.)

Овие восхитувачки компјутерски создадени геометриски форми ги украсуваат речиси сите популарни книги и текстови за хаосот.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Затоа и не реков дека за разлика од неговите сфаќања за мене љубовта претставува обично интимно доживување и дека токму поради тоа не гинам пред таквите метафори, кои навистина звучеа восхитувачки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Па и Стојна, (бидејќи е најблизу), и моето колебливо однесување; бев нели решил дека е крајно време сосема да ја заборавам, па сепак, при случајните пребарувања низ тој недорасчистен полигон на крвавите чувствени пресметки, каква што беше и онаа сношната, се случуваше неочекувано да истрча лично таа и тоа облечена во онаа нејзина кожа од далечната младост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Отворот на увото е восхитувачки. Таму звуците се одбиваат.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
- Супер, тоа е восхитувачка глетка! – возвратив без двоумење.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури потоа следи крајниот впечаток - завршува мојот млад пријател со восхитувачкиот пробир на аргументи за својата теза.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)