восхитен (прид.)
Восхитен бев од синојте кои Елада ги даде.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
КОСТАДИН: (Восхитен од неа). Нешто си ми, Симке, бело променета, во невестинско руво...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Нешка, којашто како нарачана влезе на малата врата, извика со восхитен детински глас, небаре најмилиот предмет го виде.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море ми, како ти текна и воа да го направиш златна, Доле? — праша со восхитеност Доста Макрева и ја фати за врат небарем ќе ја избакне.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
И умираше во густ бамбусов сплет под тешки шепи на џиновски тигар додека над него раснеа небото и восхитениот шепот на африканските ѕвезди.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Смислата на зборовите не проникнува во неговата свест, тој се вовлекува и се опива само од звучниот хаос на римите што го возбудуваат и го обземаат целото негово суштество и, заборавен, восхитен, растопен во еден необичен свет на чувства, разбранувани во неговата душа, тој го слуша сопствениот глас како трепери, се подигнува и звучно се разлева.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Каква среќа ... Сигурно од жандармите се останати ... Нашите ќе бидат восхитени од ова ...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Алал ти вера! Досетлив си, нема збор! - восхитено го пофали Планински и му ја стегна раката да му честита.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И веднаш восхитена рече: - Ех, колку е интересно и убаво тука!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Набргу детето ќе испливаше на брегот, слепено со грбот на својот коњ, па, не обѕирајќи се на извиците на престрашените мајки и нивните возбудени и восхитени деца, ќе одгалопираше угоре, преку маслиновата гора.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И сега ми дојдовте вие во возбуда во изненада восхитени што тука сум виснал окружен од завидните старци.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Абраш е овде. - Восхитено му соопштив.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сѐ така восхитено зборуваше Елена, додека излегувавме на големиот одмор.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Дури и Љупчо е возбуден, кога постигнува погодок. Крева раце, восхитено се смее...
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Нема да нѐ бркаат“ објаснуваше Влатко, восхитен дека предлогот е прифатен.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Секој ја изложувал својата визија пред восхитениот император.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
„Среде август?“ рече Тате, восхитен.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ги слушаше ветерот и океанот и мојот глас, секогаш со восхитено внимание, со концентрација што скоро ги исклучуваше самите физички тела и ги задржуваше само звуците. Ги затвораше очите за да слуша.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Оваа состојба почнува ненајавено и ненадејно во вид на восхитеност, блаженство и екстаза од животот на обичните луѓе, преплавено со блесоци на убавина, љубов, духовно - сексуално искуство, совршенство, стравопочитување, естетско или креативно чудење, увид или визионерско доживување, како што во своето творештво го соопштува, да кажеме, Вилијам Блејк (William Blake).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Да бидам искрен, никогаш не сум бил толку восхитен од Ренесансата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
