воденичен (прид.)
Ако може да му закуша на месечина, под воденичен цивун, на вренгија. Кај што се дели водата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Уште се кострешам кога ќе ми текне за детето, фрлено под воденичниот цивун, кај што удира водата на замаецот за да го исечат перките, да му го иструпат телото, да не се знае кој го носел дотогаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По мене Времето се качува (повеј студен) И ме Осланува. колку сум заморен Колку сум заморен од животот Од летот во висините Од падот во длабините Од врели стрели Шибнати во слабините Та чувствувам како Молкум ме одминува светот И како Отаде Ме носат Годините. присет Воденичен камен. Јачменов леб.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Ломотев, обвинував, а сепак не завршив на воденичкиот камен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Воденичен камен и ведро лице на ноќта. О уморена душо на илузиите на каменот и на земјата.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
