воведе (св.)
64. Александар Обреновиќ (1876-1903), кој на 13-годишна возраст го прими кралството во Србија, а на 17 години изврши државен удар и воведе автократски режим што доведе до акцијата на офицерите-завереници на 28/29.5.1903 год., кога тој и неговата омразена жена Драга Машин беа убиени и исфрлени низ прозорецот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Затоа ние треба да се откажеме од секоја мисла за револуција напролет, уште повеќе што реформите ќе се воведат, зашто со нив е врзана честа на две големи сили што се во состојба да постават сѐ на своето, – и да се зафатиме за нова, т.е. културна борба, во која првото место ќе треба да го заземе прашањето за нашата народност и нашиот национално-религиозен развиток.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа беше и главната причина за влегувањето на оружените нивни чети во ерата на пописот на „нуфузите” во Македонија, особено кога веќе требаше да се воведат предвидените Мирцштетски реформи.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
— Ја утеши Тода и веќе ја воведе во вратичката.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кај ручек време дојдоа и гостите, на чело со нункото Милоша, си поручаа од Митрините тепсии, ја пофалија Достината нова манџа и си отидоа да разнесуваат по селото за новините што ги воведува рожденката. ***
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега не ги воведоа во малото мрачно собиче туку право во преполнетата сала.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Тлајче игла до мене! - рече Италијанецот Федерико, го грабна Трајчета за рака и го воведе во орото.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Оваа мерка ја воведува за случај од една или друга причина системот на јажиња да откаже.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Во затворите секаде има два режима. Еден воведен од власта, другиот од самите затворници.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Повелете! — И Мирче ги воведе своите гости во својата тесна селска куќарка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога ќе се изнапиеја луѓето, кога ќе се џамосаа и ќе ги изнаредеа сите молитви што во умот им доаѓаа за ајваните, ветеринарот Скрез ќе се размавташе со рацете удирајќи се в гради: „Жими сѐ најмило, жими бикот, до година ќе воведам два празника за ајваните...“ „Три да воведеш... Три...” му велеше Лоте.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Мене колку ми е познато овој термин за првпат во размислата за поезијата го воведува Осип Мандељштам во есејот „Испад“, во кој дефинира неколку виални состојби во руската поезија и поезијата, воопшто.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Домаќинот ја разбра нашата желба. Веднаш нѐ воведе во кујната, ни изнесе разновидна риба, оставајќи нѐ сами да избираме, што сакаме за ручек. Се разбира - печена, на скара!
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нѐ воведе во една гостинска соба, бела ко јајце.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еве во што била работата. Мајка Евгенија ѝ рекла на Маријанти дека не смее од децата да прави војници, дека не смее да држи таков ред каков што воведе.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
До Инспекторот на полицијата Скопје Од управителот на поштата во Прилеп и од началникот на Прилепски срез добив телеграма со која ме известуваат дека четниците кои се враќаат од бојното поле вовеле вистинска анархија и безвластие.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога на султанот му стасале на сто златни тепсии сто востанички глави добро заштитени со сол како подарок од пашата Лобуд и како крвав абер за најновата победа на Отоманијата, калуѓерот свечено го вовел улавиот во зафрлен манастир и со благослов го преоблекол во мантија, заедно да им служат на светците, да ги окопуваат лозјата и пченките и да ги пасат козите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Воведоа луѓето обичај да се пие и за роден добиток: теле, ждребе и друго, и за купен и за заклан, и за пцовисан.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
сцената на телевизорот веројатно од некој филм ме воведува во големата празна сала со свеќи- издолжените пламени се извиваат во фигури на вити танчери- сосем близу-
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Со тие пари отворив фабрики за специјани автобуси и воведов компјутеризиран јавен сообраќај во целата Република.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
