вкуси (св.)
- Вечеравме, - реков, иако ја нахранив само Ели а јас не вкусив ни залаче леб.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Оваа летна посластица, за стари и млади, во Софија се консумира во корнети кои, за малку ќе беа причина софијанци ова лето да не вкусат сладолед.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Нашиот сосед никогаш не вкуси плод, се грозеше од помислата да земе нож и пресече јаболка.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Ќе издржиме до купоните и платата од идниот месец... – На децата им здодеа од питите, јуфките... од брашното со вода... децата, пуста јас, со месеци не вкусиле млеко – продолжи мајка ми загрижено.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Сега градот, што ги измери, вкуси и намириса, што ги искористи сите свои моќи освен една, ги подготви за да ја употреби и својата последна способност, моќта на говорот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И песокот во светлината што замираше имаше боја на растопен бакар во кој сега беше врежана пораката што секој човек од секое време може да ја прочита и вкуси низ годините.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Градот, откако слушаше, гледаше, вкусуваше, чувствуваше, измери, и одмери, сега ќе мора да ја изврши конечната задача.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
дамнешен запис Татко Секој ден Одеше на кланица Татко Секој ден По малку Умираше. пев (поезијата) Го вкусив Тоа горко Јаболко Тоа диво Миризливо Опасно По Живот Горко Јаболко.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Се разбира, треба време зовриеното да се излади, за тогаш да можат да го вкусат овдешните нејаки мисли, за потоа да дојде до целосно општествено провривање.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Но сепак беше страшно: или, уште поточно, беше како вкусување на смртта, како да е малку помалку жив.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
За да вкуси Господ направена е од друго дрво.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
За да вкуси Господ направена е од друго дрво.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ем ти иска, ем ти стиска, коментира Димитар, За мене, бозата и кадаифот, секогаш кога ќе ги вкусам, ме враќаат во детството.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
И сфати дека носталгијата што сè почесто ја мачи е потребата повторно да го вкуси токму тоа чувство – вториот прв бакнеж, навестување без форсирање, божји знак дека таму има цел еден свет што полека почнува да ѝ се отвора, природен, совршено погоден само за нејзината форма.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
- Баш бош. А ни се посака да вкусиме од преспанските нивички.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Нема? - Има, ама малку. - Малку, ами ич? - се поднамести Живко на столот, пред да го вкуси виното.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Да ти кажам нешто. Овие топуци што ги гледаш на масава имаат шетано до Кина ама немаат вкусено прилепски ширден.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Станувам сѐ повеќе таков поединец, кој претпочита да проба, да вкуси, со еден збор човек кој првин ќе ја испита стоката а потоа ќе ја одредува нејзината вредност.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Колку би ја бакнувал и би се насладувал! Колку би ја допирал целата, би ја истражувал однадвор и одвнатре, за да ја вкуси потполно и да ја открие!
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Алегра запозна две веридби, но никогаш не го вкуси свадбениот ритуал, сласта на брачната постела, првата брачна ноќ.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
