вино (ср.)
А што раздават вино и хлеб и манџи, това не дава закон.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Тие манџи, и това вино, што сте пиле без хесап, тие сега ќе да се учинат да ви горат и мучат.“
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Канејќи нѐ бочвата сите на свадбена вечер — врие од виното таа.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
И, ако со виното вдовица вашата силна жед ја загасила медно, а ако ви бацило рака со насмевка милна сираче нејако, бедно, ил ако во гозби сте имале почесно место — кое е гордост, би рекол - и ако здравицата вам ви се здравила често: здравје ви посакал секој — па, да се присетиме ние за тоа и нека да се покажеме смели!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ако л' в кашти дојдит Турчин него да дочакват с мед и млеко, с слатки думи и него да служит со што искат, с какво искат и с вино чрвено.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Па ударал нож си остриј в земља иле' на даски, па извиквал с глас си страшен: „Брго ти, ѓаурко, наточи ми вино ројно и љутица врела, чаши стродрамници, ја да пијам, да се'опијам, с тебе ја да легнам, да прегрнам рамна става, очи да целувам, не две ношти, не три ношти, твои црни вежди...“ ***
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Ножове удриха в земја, пушки на колена; грло кинат, гласи креват: „Брго ти, ѓаурин, сестри л' имаш, или тетки, донеси ги овде, те нас редом да ни служат, да стојат на нозе; чаши ртедом да подават, чаши с вино п'лни.“
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Неда, невестата му, и сестра му, тие да ја работат куќната работа, а пак Силјан ќеф имаше пазарџибашија да биде; да беше кабил катаден да оди на Прилеп на пазар, да купува вино и ракија и друзи слатки работи.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
СТОЈАН: (Крева барде со вода, а мисли на вино). Аирлија нека е, што работевме! ЗАФИР: Не ти оди благословот со вода...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Нема фајда! Водата вино не бидува!
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Дафино вино, еј!... (Другите прифаќаат). Дафино вино, еј! црвено вино, еј! Момчето ти е заспало на Кара-камен планина.
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
ТЕОДОС: И вино... (Пивнува малку и го истура скришно остатокот на раката што му ја бацуваат Циганите, па ја брише скришно.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АРСО: (Пивнува.) А, без гајле пиј, чорбаџи Теодосе, крстено — водичка. Право да ти кажам, кум Поцко, виното ти е слабо. (Му намигнува.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ПОЦКО: Бог да го убије виното, што ми го опи нункото!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: (од како каснува). Уф, уф, уф!... Зарем биле пустинските! Овие без винце не се јадат.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Нека ми го донесе мене господ со здравје Анѓелета та и без ракија и без вино ќе направам свадба.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Што дека во војната, кога војската ги испусти лозјата и немаше ни вино ни ракија, се правеше со боза! не женеа?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Наточи вино крваво! Наточи на вересија!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
4. Прикаски си останаа старите бочви со вино!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Старите бочви - преполни со рујно вино црвено!
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
