вена (ж.)
Раката, исплеткана со набабрени сини вени, тешко паѓа на работ од масата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Глигора наеднаш го зафати страв за Арса. Со тревога го следеше трепнувањето на вената.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Зад увото на Арсо ленливо пулсираше синкава вена.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Тогаш наеднаш и по некоја среќа, водена од ненадејниот налет на енергија додека дрогата ми прострујува низ вените, ми текнува на моето гимнастичко минато и правам серија на ѕвезди и колути напред и назад.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како што во Америка опстојува примитивната сцена на „фронтиер“-от на слободата, на енергијата и на оперативноста, овде се овековечила спротивната примитивна сцена на жртвувањето, на апсолутниот очај поради освојувањето, очај кој преминал во вените на целиот народ, од вените на Индијанците до оние мелезите и на крај на целото население, вклучувајќи ја и белата раса, очај кој како да признава дека овој континент е безнадежен и осуден на скандалот на екстерминацијата.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Потполно е проѕирна - навистина можете да ги видите сите вени - а и сива е, и црвенкаста...
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Несвесно си врзува вратоврска од вените на вратот. Ги врти ушите.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Сите се боцкаа точно во вената, освен (а кој друг) Дачис која се боцкаше под кожата.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
- Насмевки на метар. Бетон во вените.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Три пати се обидела да изврши самоубиство со сечење на вените со скршено стакло или со земање на преголема доза седативи.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Винстон се наведна и внимателно се почеша по напнатата вена. Беше почнала одново да го клука.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Имам натечени вени. Имам пет вештачки заби“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Беше изодел неколку километри по тротоарите и натечената вена на ногата му пулсираше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Јас вриев; нејзиното смеење ме доведе до состојба на нервна раздразнетост; веројатно уште вриеше и ракијата од пладневната жега, и виното што сега навлегуваше во моите вени; ме навредуваше што таа рече дека не слушнала никогаш посмешно нешто, и во свеста ми се врати точката со наивниот маж, Петрунела и нејзиниот љубовник; ја прашав што е толку смешно, а таа се навали на ѕидот од кејот, и сосема опуштена, рече: „Прашај во Партијата; можеби водат записник.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Половина од девојчињата во класот беа готови да си ги пресечат вените за него, но тој тоа не го гледаше; тој гледаше во мене.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
- Љубовницата ми вели дека од пивото попуштале вените - се засмеа Мајката и со показалецот покажа кон Овчарот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Полека се истетерави до кујната, офкајќи по пат за тоа колку ѝ биле проширени вените на нозете.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас не реков дека имам попуштени вени па да се од стоење.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Сенката стана тело: Рељефни дланки затегнати тетиви мрежа од игриви вени.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Сега веќе нејзиното лубениче на кората имаше линии, со боја на жад и смарагдни шари, и линии како мали вени, во пределот меѓу пругите.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
