Василица (ж.)
Но зашто беше невешт со иглата и со конецот, или се правеше невешт, Василица, за да го мазне што побрзо од дома, сама му ја соши петлицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
И ако сите знаеја дека една чупа, на нејзина возраст, ниту знаела ниту можела да знае кој сѐ работи за Организацијата но освен мајка ѝ Василица никој не ја зеде во одбрана, никој и не смееше да ја земе во одбрана.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Никој не спие, си мисли. Како на бадник. Или како на Василица.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Коледе, Божиќ и Василица си ги правевме секоја година, ама таа година имаше нешто посебно во подготовките: родителите нешто ќе прават, нешто во врска со новата црква и со училиштето, па ќе се соберат сите, а нам децата веќе ни имаа порачано да собереме дрва повеќе од кога и да е порано.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Многу беше убаво спроти Василица.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Од Бадник до Василица, можеби до Водици
ќе нѐ будиш со волшебната музика на сјајот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
