борец (м.)
Од крвта на стомина борци сред викови диви земјата прокисна меко.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Но и други борци ќе воскресне Река и водач нивни ќе излезам в гора.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Револуцијата стана и иако има најужасни последици за нас, пак даде некои благодатни резултати со коишто можат да бидат задоволени нашите борци за национална слободија: тоа се Мирцштегските реформи3, кои ќе бидат раширени спроти нуждите што ќе се покажат со време.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Со чета борци низ твоје борје врвеше Јане - Пирински цар, од врагот кога пронижан падна в пазуви свои Пирин го згрна, - верниот другар - пријател стар.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Легенди денес, Пирин, се шират за Јане, борци, убост и лад, - колку си, колку прекрасен Пирин и вечно убав и вечно млад!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Од Егејска Македонија Стани, стани, другар Алексовски, да и видиш твоите другари, твоите другари и другарки – твоите другари борци Македонци.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Тоа беше прв обид да се соберат во една печатена збирка оние песни сo кои што умираа нашите борци, песни во кои што се викаше нашето село, нашиот град на решителна „борба за народна Слобода“: „Ајдете браќа, сите содружно, да ги скршиме ропските синџири.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Борците наши долу слагаа, долу в полето - рамна рамнина, и за слобода борба водеа, славна Дебарца, Славеј Планина...
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Борците се вртеа еден околу друг, бараа слабо место за напад, диво стенкаа.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Покрај Стојка Катин напнал гајда и Крчо Косов да посвири, да земе некое тврдо јајце, оти откако Ристе Попов му го скрши борецот тој веќе не најде друг да се занимава со тоа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сакал братов да го земе малиот, да го води со себе и да го направи борец против поробувачите, но не успеал.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Но никој не се расплачуваше, зашто кај се чуло да плаче борец за слобода. Само тоа не.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сето тоа минува крај двајцата борци и се таложи во длабочината на свеста, а таа обеспокоена ги гледа и не разликува кој треба да биде оној со кого разговараше, кој внукот.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Инаку би свратиле до Елисие, штом еден коњ дал за колеч, нека даде уште еден за пренесување на ранет борец.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Двајца борци го придржуваа ранетиот, третиот бавно чекореше по нив.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги видоа сите налегнати борци и наредија да се исповрзат добро и да се затераат во тврдината; да се затворат во нејзиниот затвор и добро да се пазат.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Неговиот бел завој стана нешто неразделно и дури неопходно за погледите на смелите борци од Мечкин Камен...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Инаку беше обичен борец. Загина првите денови од војната.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Тој ме предаде на еден борец и ме испрати во едно блиско село до нашето, кај негови роднини.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Неправдата постои, постоиш и ти, борецу против неа.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
