ах (изв.)
–"Ах мајче! ах татче! ах мое мило синче, и ти моја мила сестро! и ти моја мила домаќинко!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ах, татко, татко, зошто толку лошо ме колна за да дојдам во оваа пустелија! "
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ах, село златно, ах град Прилеп златен, дали ќе ме донесе Господ уште еднаш тамо!
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
ТЕМЈАНА: Пази се Маноиле, пази се! Ах, пукаат по него… О, боже, го убиа… Го убиа?
„Духот на слободата“
од Војдан Чернодрински
(1909)
Ах, бре, Коле! Дали и ти тој тежок пат ќе го поминеш...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КАРАМАН АТАНАС: (Доаѓа сам, пијан, придружен од Цигани свирачи). Ах, бре, стрико Марко!... Да пукнам, како орев да пукнам!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
КОТЕ: А, ах, хах!... Сиктер манџа! Убаво рече Депа да си одиме додека не нѐ истерале.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ах мој ти ме сју ти зи, Ки’ ке бузен си ќерши, Е, еја, еја те лој, Се ти зембрен ма мори!... (По завршувањето на песната, која Илија ја прати со големо интересирање, му ја изкривува капата на Арнаутикот над око и кон останатите Арнаути од каде што доаѓа гласот): ИЛИЈА: Рофш!... Рофш!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
О ти, моја душо страдна, О ти, ум мој – пламнат жар, не се нити сенки вијат, нити мајкин страден лик, туку, ах, е прво либе, сон не знае, гори в жал гради кине век да скрие – чека в младост ноќ и ден.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Четврта робија Ах, кај се мојте другари, робио нова болгарска, кажи ми, кај ги поштоме?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
„Ах Митро, ах брлива главо! Толку ли не ти текнуваше оти тиа жени шо ќе дојдат за етрви носат деца?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Така, таков оро ми се бендисува. Да сум помлад, жими вера, и јас би слегол да поиграм, Ама, ах!...
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ах, вера нивна! — шкртна со заби малиот Крсте и го прикрена Ристета да стане.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Ах, - пристори Луман и од бес што не ќе одмазди за својата смрт, со последните сили што му останаа во снагата, замавна.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ах таа убавина, ах таа убавина, тоа диво во крвта завивање.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Ах, хлапец, под ноктите си скрил земјичка татковината на дланки да ти израсне: поздрави се со својата несреќа, хлапец, на распјат заедно со неа ќе те одведат со еден брут ќе ја заковат,хлапец твојата небида на дланките.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Мајко, ах, навистина мајко, дојките да ти се исушат што ме остави сам! Кај да те побарам?
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
- Ти помина ли? - го прашува таа. - Ах, не, уште повеќе ме боли...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Ах, да. Заборавив дека ми студи, - се збуни Ване. - Ќе се покријам...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
- Комшија бре, ах, комшија... - никако не запира да го прегрнува директорот Владо.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
