асоцијација (ж.)
Не знаеше и не се бореше да за не сонува ли или повторно доживува или сега за прв пат влегува во оној настан што можеби еднаш го дожевеал само како мисла, како колебливост, како туѓ настан, што расне во ассоцијации на сетилата-од линија или звук или мирис, или се заедно, и стои како недогледен пламенен столб збуцан во темнината. Како вжарен нож.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тие побудуваа особени асоцијации, болни и безбојни, што го ослободуваа од телото и тој се креваше невидлив како флуид, се лулаше на пајажините и го сеќаваше грубото допирање на таванот и рапавата кора на палмата, вклештена во прозорецот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ветерниците се феномен за Холандија. Кога се говори за оваа земја веднаш, како прва асоцијација, се ветерниците.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Се разбира, она што го гледавме на француската телевизија кај сите нас предизвика асоцијации за родниот крај.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, за некои е доволно да минат покрај „Мулен Руж“за да ја задоволи суетата дека минале покрај оваа прославена париска витрина на голотија и што предизвикува повеви на разни асоцијации.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Чаршијата ќе биде негова вечна асоцијација за разделата.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Асоцијацијата помеѓу Чанга и Лех Валенса, автоматски се наметнува...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Возбудува фактот дека француската меѓународна асоцијација UCRADEC се грижи за повторно населување на козите на Балканот, со модерна технологија на одгледување, и тоа, поконкретно, во Босна, во Бугарија, во Турција, односно, во нивната „избрана и ветена земја”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И асоцијацијата на гротескното и монструозното придонесоа да ја замислам оваа книга како филозофска сказна.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Настанаа асоцијации - не само на Теоријата за одговорноста на птиците; СНН, за кого би можело да се расправа - во филмот има места за различни мислења - блиско е поврзан со успорената метаморфоза на човекот во птица.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Значењето се доживува произволно во склоп со моменталните чувства на гледачот, и кон неговите или нејзините поединечни склопови од лингвистички асоцијации.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Оттаму некој речник на таканаречените синоними може да го даде совршен како синоним за идеален или возило како синоним за превоз но во никој случај не може да се каже дека постои комплетна еквивалентност, бидејќи секоја единица во себе содржи множество од непреносливи асоцијации и конотации.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зборот маниризам ја има и таа предност што, за разлика од „барок“, содржи минимум историски асоцијации.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Дури и по својот конституционен принцип (ребрата, што, прицврстени со нашиот ‘рбет, оформуваат повеќе од алузија на затвор со цврсти, поврзани решетки!), телото е непосредна асоцијација на кафезот, затворот, ќелијата. Стапица за птици!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Лицето на О'Брајан, неповикано од никаква очигледна асоцијација, му заплива во умот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Есејот беше напишан за една ноќ, со многу вино, што може да се забележи, според наместа неповрзаните асоцијации; јас и денес ги гледам тие места, но не ги коригирав, за да можете да сфатите во каква емотивна состојба сум бил тогаш.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ефектот беше постигнат; она сум ја исчукал машки, таа моја асоцијација на случката со тропањето на вратата ја заврши работата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
За мене Јана беше синоним за „цар во кошарка”, а пак за брат ми беше директна асоцијација на најубавите колачи и торти што тој ги обожаваше.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Не можеше да добие диплома, да матурира; на разговорот со директорот беше дрзок, и на овој му попуштија нервите, оти во есејот Лудвик беше направил некои неумесни асоцијации и за него, и за неверството на неговата прва жена.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„ Асоцијациите со 1001 ноќ или со приказните на Шехерзада се повеќе од очигледни.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
