апатија (ж.)
Со сета предност и сиот баласт на своите млади и непрегорени години, Живко Чинго се вредува во нашата книжевност како еден од ретките (и: дали - последните?) писатели идеалисти, ако тој збор пред сѐ, го сфатиме како антитеза на инертната, бескрвна, апатична незаинтересирана и апстрактна симболика на рамнодушните.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
МАЛИОТ: Јас често сум депресивен и во моменти на крајна меланхоличност и мускулна опуштеност, мускулното млеко ми се засирува што предизвикува драстично истакнување на мојата нерешителност, апатија и пасивност.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
2.17 Вчудоневиден сум што успеав да го забележам сето тоа. Во моментот ми се наметнува мисла, основата на хероинот е од крајно нихилистичка природа каде триумфира апатијата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Некаков обратен демон на рамнодушноста, на инерцијата и на апатијата - блед отсјај на демонот на ентропијата, кој ги насочува нештата кон максималната можност и кон апсолутната рамнотежа. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 15
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Цела Европа ќе работи во конзерва, но прашањето останува: не требаше ли да претпочитаме извесна доза на мрзливост, поврзана со доброволното служење, некаков безволен и апатичен етос, наспроти нашата пресилена утопија на оперативноста?
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Овој „Мрак“ ќе се обиде само да ги фати тие фрекфенции на ужасот (од апатија) што нè прави речиси најзомбиевска нација во Европа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Апатија, хероин, злоба, завист, пакост, “усмена трач литература”, перфидно или брутално (бирај) сјебување на било каква иницијатива за подобро, и тоа обично од оние првите до тебе, павловски истренирани да ги вадат своите бедни ножеви на било кој обид да се прекине инерцијата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Никогаш доволниот сјај и совршеност на другиот создаваат атмосфера на досада и апатија.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Лигаментите сѐ уште неистегнати. Не знае што е дископатија, парадентопатија, апатија...
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Тагата е еден вид помиреност, блага апатија, која полека го топи снегот и дозволува да се размислува за себе и за другите.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ама како што Движењето за социјална правда „Ленка“ нема симпатии и кокетирања кон „жолтите“ македонски синдикати кои се под сенката на државната патронажа, па дури и отворено и јавно ги критикуваме – ние, со несмалена жестина, ја жигосуваме и работничката апатија, односно неподносливата пасивност на македонските работници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Да ги измијам од мене секојдневните гревови и апатии.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Нихилизмот е во секоја пора нѐ фрлаат во апатичното буниште ѓаволот е ебано восхитен постепено од совеста ни колве
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Настапува супрематијата на апатија и мизантропија, ригидност во покажувањето на емоции и рустични груби чувства во катадневната хиперболична, токсична, сурова реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Дали се толку нечесни кон себе, авто-деструктивни, очајно одат против Бога зошто им недостасува љубов и чувствуваат апатија кон сите околу себе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Политички ги сотре очајот и апатијата, а не безбол палките на силеџиите од гардата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
За жал, не можеше ништо да смени. Желбата да го пронајде се претвори во апатија.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
