Романија (име.)
Но за тоа име, како за наше народно, ние најмногу знаеме не по некакви свои традиции или од Романците, ами по византиските историчари.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
55. Мисирков го има предвид и фактот дека, и покрај тогашната силна романска националистичка пропаганда во Македонија, таа не може да претставува реална опасност за Македонците, бидејќи Романија нема никаков граничен допир со Македонија што да ѝ овозможи евентуално проширување на нејзиното владеење и во овој дел од Балканот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
31. Каравлашко всушност е само еден дел од денешна Романија. По обединувањето на Каравлашко и Молдавија (1859) се создаде државата што го доби името Романија (1861), но Мисирков го употребува традиционалното народно име што е зачувано и до денеска во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Други во Романија, трети во Србија...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Негови дела се преведени и објавени во САД, Англија, Романија, Грција, Словенија и Хрватска.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Пред десет години во Романија живеел мал, мирен човек.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Четворица тореадори маслинки собирале во Шпанија, а во Катанија и во Романија береле бамји и боранија.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
И враќањето беше тешко; ја минав цела Русија, цела Романија, додека стигнав овде; ме фаќаа сите болести што војните ги оставиле: тифус, маларија, грип; некои ги прележував по пат, а некои по болниците; паѓав во трески, во огнови, во несвест, но се храбрев, си давав кураж да истраам, да се вратам жив...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Над 200 милијарди тони нафта - така денес се проценети резервите на петролеј во Романија, а тоа е големо и неоценлови богатство на романското стопанство.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ако Дунав ја дели Романија од Бугарија, тогаш мостот ги сврзува обете земји, па со право го носи името „Мост на пријателството“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
„Муст“ - така велат Романците за ширата - секој пие и се чини дека во грозјебрањето цела Романија пие само шира.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Зар не ви кажав дека бевме во Романија?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не чекаше одговор. Рече: - Ќе ве вратиме, магариња, пак во Романија. Да јадете таму мамалига!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Така ни дадоа во Романија...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Имаше и еден Романец, Петреску.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По настаните во Унгарија 86, велат, ни се влошија односите и со Романија. Нервозни времиња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми велат: — Односите со Романија ни се доста затегнати.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Понекогаш на овдешните собири се сретнувам со своите колеги, „источњаци“, EEW (East-Europian Writer), и гледам како се прилагодуваат кон однапред зададениот стереотип, како спремно дрдорат за censorship-от (иако самите не ја искусиле цензурата), како дрдорат за посткомунизмот, за секојдневието на својата тажна Источна Европа, како зборуваат за демократија и транзиција, како предлагаат мерки за излез од кризата (од национализам до агрикултура!), како спремно ги прифаќаат идентификациските етикети што ги носат како беџови, како се фаќаат едни за други - Русите за Унгарци, Унгарците за Чеси, Чесите за Полјаци, Полјаците за Романци, Романците за Бугари - како сите сложно да сакаат да ја откорнат таа голема и интересна посткомунистичка репка. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 159
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тие сметале дека не би требало да има еден општ пропаганден план за Балканот кој не би водел сметка за различните карактери и политички ситуации на петте држави на кои тој се однесувал т.е. Романија, Југославија, Бугарија, Турција и Грција.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Како што е познато, тоа убиство било извршено по наредба на Борис Сарафов и предизвикало значителен одглас во Европа, а Бугарија и Романија ги довело до работ на оружен конфликт.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
