Алпи (само мн.)
Вака, ние сме праведници. Човековата волја ги поткопа Алпите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Од секаде се слушаше мајчиниот јазик и тоа создаваше домашна атмосфера во експресот, како тој да ги сечеше австриските Алпи и широките рамници посеани со фабрики од Салцбруг кон внатрешноста на Германија.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сепак, беше убаво, топло, извонредно пријатно за патување, уште повеќе и затоа што патот водеше низ извонредните пејсажи на австриските Алпи.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Луѓето ретко се решаваат од Јесенице во овие дни да минат во Австрија, зашто патот води низ врвовите на Алпите, и може секогаш да изненади магла, дождот, па и снегот, и тогаш во оние кривулести и стрмни серпентини не е воопшто пријатно патувањето.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Весник на жителите на Алпите, 01.01.2002 Потпурито од бои – лексички насликано со разноразни зборообразувачки творби и метафори – во Времето на козите од Луан Старова го отсликува и потцртува емоционалниот свет на Балканецот кој се регулира преку силната меѓузависност кај човекот во однос на природата и на животните што се одомени во овој регион.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Градите се Алпи белокосни, пупките на градите зраци оган во снег итн.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Аларах демне зад Алпите и чека Римјаните да му го донесат златото. Насетувам знаци, велеше, кои повикуваат на песна.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Запејте! И запејаа: високо црвено ѕвоно што ги ниша Алпите.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
