бранител
мн. бранители
Вид збор: Именка, машки род
Ранг: 12333
2.
Тој што го брани обвинетиот во кривична постапка.
Примери:
Обвинителот и бранителот му пристапија на судијата со конкретен предлог.
Изведенки
1.
бранителка ж.
мн. бранителки
мн. бранителки
2.
бранителски прид.
бранителскиот
бранителскиот