муцка
мн. муцки
Вид збор: Именка, женски род
Ранг: 2536
1.
Предниот дел од главата на некои животни (коњ, куче) со носот.
Англиски:
snout
Албански:
turin, feçkë, noçkë
Песот лежеше со муцката на шепите.
Срните ги подаваа муцките кон децата.
Воловите фатија пена на муцките.
2.
Неубаво, грозно лице.
Примери:
Види му ја муцката.
Муцките им се грозни.
3.
Уста, вилица (на човек).
Примери:
Го плесна по муцката.
Ќе ти ја разбијам муцката.
