арбитража
  
    
    
  
  
      
          
             (едн.)
          
      
    
    
    
      Вид збор: Именка, женски род
    
    
	    
	      Ранг: 17188
	    
	
    
    
      
          1.
          Судење и пресуда на определен суд.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Тој не ја прифати нивната арбитража. 
	              
	            
	          
	            
	              Судијата изврши арбитража и со тоа го затвори процесот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          2.
          Процес кој се извршува за да се дојде до мирно решение на спор меѓу држави.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Неправедните граници им гарантираа на големите сили трајна арбитража на Балканот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  
          3.
          Определен, избран суд.
        
         
          
		  Примери:
		    
	          
	            
	              Европските сили испратија арбитража на Балканот.
	              
	            
	          
	          
		    
            
          
		  
		  Изведенки
      
      
        
          
           
          арбитражен прид.
арбитражниот
Пример: арбитражен суд
          
        
      
    
арбитражниот
Пример: арбитражен суд