ќелеш (м.)
Од училиште до дома само за тоа мислеше: „Ами оти пак да не му се опула, ќелешот еден? Шо може па да ми направи тој мрсолко?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие услуги се плаќаа можеби поскапо и од самите наказанија, ама главно луѓето не се запишуваа во „ќелеш“ тевтер, како ги викаше тој наказателните книги што се водеа кај кадијата и кајмакамот за евиденција на накажаните граѓани.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Шо тропаш, бре ќелеш, ошче со ноќ по туѓите куќи?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Јас су овде паша, бре ќелеш! — одговори Толе, тргна и го кутна Ферада.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
ЌЕЛЕШ - Презрив назив за ќелав, деградиран, ништо човек; обично така се именува најмалиот син или зет во приказните.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Но кога Тодора за првпат го виде, и одвисоко, со опулот го пронижа прашувајќи „што бара овој ќелеш овде?“, Петре, без да знае што прави, ѝ го врати храбро погледот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Чул ќелешот и жегнал перото од белиот орел, та му дошол и му посакал еден јунак коњ бел и една руба бела.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ќелешо ништо не му рекол, ѓоа ништо зло не беа му напраиле.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Ти имаш ли намуз или не! - Ти не ме оставаш да се омажам, - рече таа низ плачот, горко. - Ја, за овој ќелеш!
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
