јасен (прид.)
Беше вечер, јасен вечер у Прилепа града, по безоблачно ми небо месечина плава, окол неја там безбројни, ситни ѕвезди сјајат, а и ветер тихиј, хладниј лист на дрвја нишат.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
На Косово паднале двајца царови. По таквото „јасно” претставување кај народот македонски за неговата „бугарска” народност, може ли да станува збор за бугарско национално самосознание кај Македонците?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Србија шумеше, а Бугарија работеше. Да бидеме појасни. До Српско-бугарската војна во 1885 г. Бугарите тихо работеа во Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И така, неуспехот на востанието е јасен како бел ден.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Лист по лист кини лист по лист нижи лист по лист превртуј, притискај, лист по лист милно, таговно реди и на долга низа од капки пот и надеж со клетва и зелена јад, со корав поглед на очите матни по кревките лисја ж'лтозлатни прикаска горка на живот клет нанижи безгласна а така јасна.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Погледот им беше устремен накај сртот на Беласица што се одразуваше на јасното небо како остра црна рецка: таму некаде во нејзиното подножје, се наоѓаат младинските бригади, нивна крајна цел.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таков беше овој Велигден. Убав, јасен, чист ден — радосен како целата природа.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Уште од рано Деницата излезе јасна, како солза, и со своите искри разнесе на сите четири страни вест дека овој Велигден ќе биде насмеан.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Спокојно се насмевнувам со јасен план во главата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Замелушен од тешкиот, сега јасен жиг на настанот, од планинската самотија, од неизвесноста, се чувствуваше како ненужно црно стебло на нечиј пат.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не ги послуша ударите под превивката, тие јасни опомени дека е еднорак и дека на Мирона вратот може да му се свитка само со ластерка.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Дојдовте, - му рече со јасен глас.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Јасен е долгот на секој чесен човек. Зар е толку мачно да се сфати вистината?
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Гласовите ја губеа јасноста, се претопува во нервозен шум што звучно трепереше во ѕидовите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
По тоа небо, како јадри, развиорени искри, како сега полетани искри од некој развален огон некаде зад источните планини, бели и јасни речиси пред неговиот поглед се растегнуваа утринските ѕвезди.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа беше нешто, што требаше да остане скриено пред очите и на најслабиот од неговото ненаситно племе; тоа си остануваше беспрекословен и јасен еден само нивен закон.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога беше добро разоден по таа бела рамнина, сети како низ јасниот утрински воздух му влетуваат во лицето препреругите на првите топлини на сонцето.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Инаку, во сопчето дневната светлина вистински можеше да се почувствува само во јасните сончеви денови и тоа претпладне, кога сончевите зраци удираа право во прозорчето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тој веќе го знаеше текот на животот и имаше јасна претстава за сите појави и настани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тивката јасна и свежа есенска ноќ даваше можност да се слушнат и петлите како пеат во Маково, Рапеш, Чаништа, та дури и тие од преку река во Бзовиќ и Старавина и на големо нивно изненадување, сега се слушна аскерската бурија не од Маково, туку од Старавина.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
