јамб (м.)
При сето ова од трохејот до јамбот – сѐ е ставено во припомош за да ја донагласи возбудата или сосема да ја смраќи тагата на поетот.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
По Адама сите умираат, по Исуса - сите оживуваат. Ти чиј си: Исусов, Адамов? - Адамов и Аврамов, син на јамбови и сни...
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
1. Грозна смеа
Опеј, ја Божице, дарбата за светогрдие
за иноказание, за смеа грозна низ плач и жолч
изречи ја славно на смртниците поругата,
подбивот и јамбот, отровниот рев
шегата пој ја на раѓањето и смртта
маската, порокот и гревот
опиши го, Вечна, на киклопот кикотот
кркорот на крвта
во обрач од стих завиено и сласно
растури го кругот, барутот, чаурата
со метар, а безмерно смерно
во речта магично обратена,17со очи на тилот
во стар образ, а со друга вера
- кој прв спомна на Бога Име
небаре ќе го снема ако не има
во времето знак
да биде освен вера, завера
освен пат и бездна
отсутен а присутен
по севезден ѕвезден?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Покасно беше панкер, па хеви–металец (на граница со хипик), па првак у јамб у гимназија...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
