ѕитче ср.

ѕитче (ср.)

Од ѕитчето пак се појави момата. Како и секогаш, таа се искачуваше полека, мирно и достоинствено...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
— Ќе гориме вас живи, жими вера, ако не теслимите, — пак се провикна кајмакамот и му ги преведе на турски своите зборови на бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе стана простум, и како што беше поткачен на ѕитчето, излезе за цел метар и повеќе повисок од селаните, та сега можеа да го видат, и да го слушнат и последните од купот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
не му текнува ништо, него стрелајте го, вели тој, големиот, со едно кило петлици на алиштата, него стрелајте го, а селово запалете го, и војниците го грабнаа, го залепија на ѕитчето од црквата и се даде команда ״оган“ и старшијата се свлечка покрај ѕидот, се истиша како и гајдата што заборави да ја испушти од раце и може да е уште таму, оти ние после се разбегавме, тие фрлаат пушки, а ние бегаме, кој нагоре, кон напреку, и после, ене што направија од селото, може да е ова судниот ден, судниот час, вели Николе Валавичарот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А лицето ѝ е бело, небаре варосано ѕитче. Мислиш спие жената.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не пукнала уште како што треба пролетта, а јас шетам бос: коњот под мене и ете ме в ливада: сите грмушки и ѕитчиња ги прескокнувам собирајќи полжави.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Од другата страна на преградното ѕидче се слуша слабата врева од внучињата на дедото Костадин.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Јанко штом дошол до нужникот, ги оставил наланите и бос по снегот, се префрлил преку едно ѕитче.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Понекогаш се смрзнуваме на ѕитчето и целите студени и вкочанети влегуваме внатре за да се стоплиме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Абе ак си народен непријател, се знај шо се прај сос тебе... До ѕидче, бам и под земја.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)