ѓериз (м.)
— Добро, тогаш, — почна момчето. — Јас одамна ги гледам нужниците и се распрашувам кај наши луѓе каде води ѓеризот, колку е широк, каде истечува итн.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И ако темелите се подлабоки, што не верувам, ќе дупиме натака дури да удриме на него — на ѓеризот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Така почнаа. Ноќе копај во ќошот, со разни парчиња железа што им беа доставени од луѓето на Организацијата, полни ги ќесињата што ги направија од своите крпи за лице, а дење турај ја земјата во клозетите, која водата ја носеше надолу по ѓериз и ја исфрлаше во Драгорот.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А сега, на моменти, троа убаво, а најчесто многу грдо, како од гериз, избива од дното, од дното на душата, омразата скорешна и стара, мириса, но и смрди, ух, луѓето како одврзани од синџир, ослободени, душата како пуштена од темното, ослободена со сите страсти, со одмаздничките и со подбивните.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ѓулсиме погодуваше: промената беше длабоко во него, како некој затрупан ѓериз.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
