шумлив (прид.)
Трепери молкот, Тоа глобоко, тоа темно око, Со кое го следиме сивото, Невидливото, тоа далечно Слачно тесто што таа го цеди, Тие шумливи, тајни болкореди, Од загодочно и од мрачно, Врз очи што се гнезди, се лепи, Та ние остануваме слепи За искрите, за сјајот, за лачите.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Ме фрлија мигум во лежалка на тивко крајбрежје, каде шумливите бранови го прелеваа сето она што Типот кој бараше запалка умееше да го каже.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
