шумар (м.)
Пред началникот Јован, како и Бино, плукна на бугаршчината и се заколна на верност краљу Петру I, за кое веднаш стана општински шумар на оној ист свој реон во којшто брка комитаџилак тринаесет години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Излегол народот да го дочека стариот бугарски војвода и српски шумар.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Па добро, кад ти хоќеш шуму онда буди шумар у твојој шуми, — му одговори началникот и му стави во задача сега пак тој да ги брка комитите во таа иста шума, во која него толку години го бркаа мулазимот, Рашид чауш и Шарен Мустафа, а во последно време братучед му Бино.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Попладнето дојде шумарот. Нарочно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бојан притрча да му помогне. - Ете, гостите дојдоа, - рече шумарот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Се обидовме, - рече откако шумарот кој го довезе си замина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тогаш жената му рече на шумарот: - Или него врати го во шумата, или јас таму ќе побегнам.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Истото станува и со шумарот и со ковачот и каменорезецот ...
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
- Да не сте шумар? ... Не ... Ловџија? - Па, може така да се рече.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ја плаќаше татко му Аврам отштетата и заедно со полјакот и шумарот го следеа каде оди за да не ги запали житата или шумата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Луѓето поминуваат и заминуваат по своите работи, ме поздравуваат, но не се радуваат, имаат прашален изглед, како нешто во врска со мене да не им е јасно: Што барам јас овде, не сум ни шумар, ни ветеринар!
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кога шумарот ќе фатеше некого, дрвата му ги растовараше во дворот на Панда, зашто тој беше кмет во селото, а шумарот на дрварот кого што ќе го фатеше ќе му ја земеше секирата.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Покрај записот за тоа кога Панда Бранов партизаните изгледа веднаш по ослободувањето го затвориле, за авторот беше посебно интересен уште еден запис што гласеше: „Трајко Казиовски од Ливаѓе мене толку многу ме мрази зашто во бивша кога јас бев кмет во Брезница тој набра три товари дрва без платена такса и дозвола и кога шумарот ми го дотера овде во дворот ими ги растовари дрвата на чување и јас ништо не реков за шумарот да не му ги растоварува дрвата и тој мене затоа толку ме замрази зашто нема да друго за што.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Кога еднаш нив ги фати шумарот со три товари дрва и дрвата им ги растовари во дворот со три товари дрва и дрвата им ги растовари во дворот кај Панда, тие ноќта ги преукрадоа дрвата од дворот на Панда и им ги однесоа на ливаѓани.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Некои велеа дека пред години го јавнала шумарот и исчезнала во планината.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
По неколку недели, можеби година, го нашле шумарот во длабок дол со ископани очи и искрвавено лице како од ѕверски канџи.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Шумарот од Лерна ми кажа дека го видел еднаш песот Гаро горе кај долнечките гробишта.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Сетне јас, не можев да трпам, му се јавив и на шумарот од Лерна, се познававме.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
