штама (ж.)
Штамата чмае, штамата дебнее пуста проклета, како ли, боже, чумата в коските сичко стегнала.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
По сокаците чекорат кондури с клинци ковани, штамата сечат с ножови и пијат вино румено.
„Бели мугри“
од Кочо Рацин
(1939)
Татнат ударите врз вратата во мракот - сѐ додека завесата и нив не ги придуши. Штама. Завеса.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во намачената улица настапува штама, опасна и зла во својата неизвесност.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Кој е... Тоа го викна тој. Гласот му остана во стегнатото грло. Штама.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во одајата завладеа штама. Клатното на ѕидниот часовник само се нишаше и правеше: - Тика-така! Тика така-така!
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Но кога ја немаше штамата и тихоста - на нешто непријатно и загубено потсетуваше; потсетуваше на испразнет храм што одѕвонува таинствено и чудно...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Потоа царее штама, несфатлива во споредба со сѐ ова што овде се случувало во предпладневните часови.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Јас и денес треперам кога ќе видам детски домови, сѐ уште мислам таму е таа глувост, таа неподвижност, таа штама.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Се огласува штамата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Луѓето живееја во штама, без светлост навечер и со собран здив.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
- Фиданке, дојдов. Штама, во селото како да немало пци. И пак извик. Погласен. (А ти, Арсо, начека село без кучиња!)
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Во тој миг на неизвесност и штама стана Мира и рече: „Наставничке, Ташко добил сестричка!“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Тишина... да речам - дури штама во станот... се слуша само рамномерното чукање на ѕидниот часовник.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Го зема куферот и излегува. Вртењето на клучот во бравата и штама.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Неколку минути штама, потоа низ зидовите допираат Фјодоровите псовки, па шумот на минијатурниот клозетски водопад.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Поворката е нема, а слична штама е легната и над селото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И, се чини, токму во моментот кога тој штамата во мракот ја имаше проникнато до нејзиното можно дно, чу... Не знаеше што чу!...
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тогаш, во миговна штама, ми се стори оти соседот во моите очи забележа жар како отвор на цевка од револвер вперен во него.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Во тој таков момент, само во еден краток миг, ја слушнав штамата во ноќта.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
