шлиц (м.)
Кај шлицот од панталоните.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Додека ја набиваше, често само откопчувајќи го шлицот, го мразеше а не можеше без тој злоболен фалус на очувов, испрчен на телото на поетот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А сега, повторно во твојот роден град, во Клубот на уметниците исполнет со твоите бои, на твојата секогаш преполна маса (на ококорените сомнителни очи) не покажувај им го сонцето во десниот џеб од панталоните, ниту пак жолтите облаци во шлицот.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Кени (Го откопчува шлицот): Стварно можеш на едно тркало и да пиеш пиво?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Се избричи ли? Девојчето (Се фаќа за шлицот): Сакаш да провериш?
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И потем почна да го откопчува шлицот, господине судија.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Кога наскоро почувствува како му станува, ги премести двете раце врз горното копче од шлицот на нејзините фармерки.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Живее од гаќи во гаќи, од шлиц во шлиц, од рака во рака.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Родени се во времето на Втората светска војна, растат во времето на Хувер и Макарти, постарите браќа им се регрутирани во Кореја, мајките ги учат дека е срамота да се врти со колкови и да носиш тесни панталони, татковците ги учат дека е срамота да имаш црнец-другар, свештениците ги гушат да клечат на колена секоја пред својот тотем, општеството ги учи дека треба да станат домаќинки и да бидат верни сопруги што ќе израѓаат еден куп деца што ќе гинат по Виетнам - а тие се маѓепсани од Елвис, којшто заводливо врти со колковите, маѓепсани се од Џери Ли Луис и неговите тесни панталони со набабрен шлиц, маѓепсани се од црнецот Литл Ричард кога вели уап-баба-луба-би-ба-буп... и ете, затоа вриштат, затоа што им го бранат сето она што душата им го бара!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Па шеретски се смешка и ми прогледува низ прсти како мангуп зашто и Бог е само човек и, бидејќи беше – не беше кога ми требаше, сега и мене и на сличните на мене безрезервно ни ги напојува батериите, па дури и кога меѓу две тесни здолништа не можам да одлучам, како да го слушам него и неговата поддршка за оваа, во левата рака, со повисокиот шлиц.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
