шине (св.)
На тој ден стана обичај луѓето да му врзуваат мартинки на добитокот: да не куца, да не се шине, да не му се јадат копитата, да не буца со роговите, да не фаќа дрскосерец, да е плоден.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Мнозина, тогаш, паднаа од дрвјата, мнозина си шинаа рака, нога, прст. На некој само им се истисна душата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се повлекувавме си ја шинав ногата и останав во снегот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Секаде може да се шинам, да си ги шинам зглобовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
„Е, Марко, Марко! Ти секогаш така: нели си шинал рака кога си се тепал заради мајка ти.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Но, елените не разговараат со играчки, особено кога се мамурни, а играчките почнуваа да се жалат – ту како некоја си ја шинала ногата или го исчашила колкот, како си ја потстругнала главата, или ѝ побегнало тркалото, приколката, па ти бара клуч, шрафцигер, ту ќе ти побара да ја подмачкаш со ова или она, небаре така ќе и престанат бодежите во слабината...
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Може да шиниш нога, или змија да те касне.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Кога ме викаа другачките, со стомните излегуваше баба ми - Јаглика наша глуждот си го шинала, брзајќи кокошките да ги нарани!
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
