шиба (несв.)
„Се договоривме веќе - шибај сам.“ „Ти реков - ќе бидам на стража пред домот на највеличествените бројки на глобусот.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
А сега шибај, дождалец, се насмеа. Темно се развеселуваше.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Имаа исти гласови - врел, рапав шепот и се договоруваа со недореченост, сепак се разбираа. „Сега“, шепна една од сенките. „Заврти и шибај.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Сега дувкањето на ветрот го шиба в грб и му ги убрзува чекорите.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ситни кршенки го шибаат во лицето и кожата се грчи во болни гримаси.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Продолжи првин со одење, во кое имаше и демнеење на мигот, во кој таа и би се вратила, а кога човекот немаше со што да фрли, таа зеде пак да се шиба огромна и блиска, каква што беше, за да можеш да ги здогледаш и црните српови од ноктите на нејзините шепи, за да можеше да го видиш секое превиткување на тупата болка во нејзините скокови, за да можеш да ги видиш и нејзините крвави непца, за сето време испуштајќи некакво подмолно завивање, полно со една ужасна, здржана, придушена бол, а Змејко, кој уште на првиот нејзин чекор знаеше дека ќе мора да отстапи, сега, кога она завивање нараснуваше во некакво ужасно стенкање кај она ѕвере, готово да расчешне сѐ, што ќе му се најде на патот, го сети дивиот ветер како го подига угоре и како го урива во провалијата под неговите петици и расплакан и сосема совладан тој отстапи.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Кога, шибајќи го по мазниот грб со прачка, го потера непослушното јуне кон оборот, Бојан имаше што да види.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Ветерот ги занесуваше, дождот ги шибаше, но тие трчаа.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И како што плачам и си редам така, Уља, јатрва ми, ме шиба со лактот, ме тргна за ракавот и ми вели: - Запри малку, Велико, знаеш дека две деца ѝ предаде на земјата, вели, знаеш дека еднозадруго ги закопа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Телето само тупка со копитата, врти со опавчето, ко ѓаволско врапче мрда со опавчето и ја шиба кравата во вимето. А вимето празно, не се полни без пасење.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Вели: „За криви колца не треба прав пат“ , велеше Лазор Ночески и ние, седевме ден-два ебали го, може и повеќе да седевме во Варна и после нѐ собраа меѓу пушки со штикови и нѐ водат на воз, а Стеван Докуз уште пред вагонот почна да кука, спомнува жена, деца, куќа, јас го тргам за ракав, да молчи оти со кукањето може да помислат дека вистина нешто криеме и за која странска сила го криеме, и Стеван Докуз ќе се штрекне на тоа, ама пак ќе заборави и пак ќе закука и јас ќе го држам за рака, ќе го шибам в слабина, ќе го штипам и тој пак ќе замолчи и нѐ товараат во еден вагон за добиток ли, за пошта ли, за жито ли, нѐ пикнаа во вагонот, нѐ настегаа в шише и ајде за Софија
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веавицата завива по нив, ги шиба од сите страни, ги преметнува и им ги затрупува стапалките.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Виулицата само нѐ шиба, нѐ завлекува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шибам напред, се гребам, орлови нокти пуштам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас подрипнувам и го удирам дедо со главата в ребра. Го шибам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Шибан со трња и гранки на ноќта, со обеспокоено срце од вино, белецот со опаш на виножитен лак се нашол во логорот на Турците помеѓу огнови и шатори, сам и долговрат, наеднаш и самиот изненаден од живите сенки на војниците и сепак - горд божји гласник.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Смеата можеше да му се види со очи: од устата му шибаше коњска пара.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бароуз слика со своите зборови. Шиба по страницата со експресионистички, надреални снопови од зборови и жестоки вербални рафали.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тоа значи дека е тешко да се очекува да налетате на пингвини додека шибате со својот лендровер по саваните на Кенија.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Највозвишените амбиции на групата Зеро во почетокот на нејзиното делување беше добро да се напуши хашиш или трева и да се шиба поликолор по ѕидовите на институциите во азискиот дел на Скопје.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
