шепот (м.)
Ој ти, Вардар, шуми, играј, шуми, играј од жалови, додека ни стари мајки глуво шетат низ дворови и со шепот низ ум трештен чеда свои споменуат.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
И Мече не почека да биде двапати повикан. – Ела со мене, бргу! – со шепот му рече Беличот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Тогаш улицата се смируваше. Престануваа доверливите шепоти на жените, а лагите на лимарот, и липањето на писаровата виолина.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Светла нитка...како галеб летнат, како шепот и сонлив и тих.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Смеата е еден пенлив допир по цветојте палаиот залез со шепотот румен што ги опил.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
По неговата кожа течеше темниот шепот на летото за умирање.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Под нивните полуголи гранки шумоли во оваа ноќ еден далечен шепот на една друга Марија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Оваа есенска магла е лицето на смртта густо од едно имитирано лепило густо од еден одвратен шепот што сака да е интимност густо од еден поглед преполн со излигавен мов Таа маска на смртта ги заканува гранките осамотени на кејот.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Затоа со шепот се ведне кон седнатиот партизан, како да ја чува тајната на своето прашање: - А ти, синко, од овчарите ли си?
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Иако во собата се таложат сенки и шумови на дожд, шепот од кој слепоочниците прскаат, не ја палам светилката.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кога ќе се наведне над него да се увери дека навистина тие очи се голи и црни на црвено небо, ќе го сфати големото предавство со тој удавен шепот.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И обвинуваше. Што правам јас?, - ќе се прекореше и истиот час ќе го прободеше нејзиниот загрижен шепот „вечера ли?“ Не ѝ одговараше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Пајдос!... Пајдос!... - се пренесе тих, олеснителен шепот по целата постројка.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ќе се зберат старички во црковниот двор, мислеше тогаш, густо ќе се зберат со босилок в раце, со шепот на усни, со црни прекривки на темето.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Појде по нив како мачка со скршена нога. „Јасно“, шепна претпазливо и сфати дека неговиот шепот се разбива од нешто невидливо што го делеше од тие сенки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Имаа исти гласови - врел, рапав шепот и се договоруваа со недореченост, сепак се разбираа. „Сега“, шепна една од сенките. „Заврти и шибај.“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
(Откако ќе се обѕрне околу себе, со шепот.) Сигурно знам дека оваа акција му е доверена како последна шанса да се искупи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ИВАН: Ништо. Тероризмот не може без овие работи. (Ја повлекува напред и со шепот.) Зар ти мислиш дека јас немам очи и дека не гледам што станува и каде сме?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Одоздола иде до ушите на Глигор шепот сличен на змиско саскање: „Песок, песок е, скокни!“
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Неколку забрзани милувки, нејасен шепот за нешто заедничко и мило, заедничко барано и сепак далечно, недостижно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
