шепотење (ср.)
Пред легнување се кикотеа и говореа за жени. Лежеше крај нив и молкум го слушаше нивното шепотење.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој носеше жолта акт - торба под мишка и замислено го слушаше забрзаното шепотење на онаа девојка што ги пријавуваше странките.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Не можеше да заспие од нив и шепотењето на усвитениот Мануш кога и ветуваше на својата љубовница блиско богатство.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Нивното шепотење стигна до Глигор.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во ушите ѕунат хаосни гласови, некоја далечна мелодија се раскинува од џагор, тропот на наланчиња по калдрма, нестројно тешко удирање по наковална и тивко пеење и страсно шепотење на нечии познати усни.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Строгите линии на неговото лице се накршија и низ возбудливото занесно шепотење прстите на оптегнатите раце фаќаа во просатранството нешто необично, меко, нежно, податливо...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И кога оваа вест се пронесе по улицата со шепотење, славата на Фигаро почна да потемнува.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Денеска Калчо нѐ извика и со шепотење доверливо ни соопшти: - Знаете ли каде се врти Славчо?
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ене ги и денес среќни, трепетливи, занесени во своето шумоливо шепотење.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Во секојдневните претпладневни звуци што го огласуваат животот во планината: црцорот на штурците и скакулците, брмчењето на пчелите и мувите, повременото шепотење на кориите низ кои мрзеливо се провлекуваше утринското свежо ветре, ѕвонежот на невидливите стада, - Бојан насети и брчење на автомобил.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кога го залепи ушето на дупчето сосема јасно го слушна шепотењето од комшијата. Му прошепна и тој на дупчето и разбраа двајцата дека се слушаат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Одненадеж чув шепотење, одвај забележливо.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
И многупати го носев Ѕвездана да му закуша, со скрувци сол и со шепотење на темето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Заспа Горица, ја прашувам Уља со шепотење. - Заспа, вели Уља, еве ја ми дише в пауза, ме топли.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Да е Маса Ќулумоска, велам јас, со еден скрушец сол ќе го излекува. Со шепотење ќе го излекува, велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Како шепотење на трева, како шумолење на гора.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пајтонот, направен во Виена со тајно место за динамит, лажните руски благородници го оставаат бездруго на погрешно место, зашто по експолозијата, со која се прекинува шепотењето на некоја сура од Коранот, ни на крвавиот султан, најкрвав за Ерменците по ваквото утнување, ни на ичоганите, пашите, капудан-пашите, улемите и сите други големци не им се случува ништо; тие остануваат бледи, збунети и живи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Арсо Арнаутче веќе ја држел за рака, бил стапица што не го пушта подарокот на ноќта. Воздишки. И шепотење. - Излези, нема никого.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Како што отец Иларион бдее над душите од своите болни што ги лечи, така и отец Серафим бдее над бочвите во визбата; а во време кога превира виното, тука и спие: да го гледа, да го пази да не истече: со деноноќија седи крај бочвите, им го наштутува нивното шумење, шепотење, вриење на зрната чија што душа преминува од блага - во горчлива.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Шепотењето им поминало во нејасно мрморење.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
