шах (м.)
Везирот го испрати Цреповиќа и го пријави следниот дипломат, со краток доклад што бара: – Шериф Абдула, пратеник од персискиот шах моли милост за сина му на шахот што се наоѓа како сужен кај нас. – Десет илјади златници – отсечно проговори султанот и ја заврте главата настрана, не сакајќи понатака да зборува со претставникот на победениот шах.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Голем стол врз човек седи. Шах на дланка луѓе реди.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Навидум спонтано, тој постојано го нагласува нашето потполно спротивно сфаќање на шахот.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Кога Петар Бем ме повика утредента да дојдам на партија шах, ти ја држеше десната шака во левиот џеб на неговото палто.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Јас си ги наредив шаховските фигури и токму кога почнав да играм шах со својот замислен другар Чучко, Бреза тивко влезе во мојата соба и ми се приближи.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тој ден игравме шах; отидовме во самопослуга да ми купи сладолед; ни пресече студена лубеница по ручекот; ни скина грозје од лозницата над терасата; ми вети дека ќе ми ја залепи гумата од велосипедот; го капевме кучето Синга во пластично легенче, а тетка Јорданка (жената со која живее, а за која јас често го прашувам дали може да се рече дека му е девојка) го триеше со шампон; ми предложи да одам заедно со нив десет дена во Охрид пред да ми почне наставата во училиштето; се радуваше кога му раскажав дека во Тиват ме избрале за втор придружник на Мистер на летувалиштето; ми честиташе што сум бил победник во натпреварот по пливање...
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тој ми се насмевна, ми намигна, и предложи: - Ајде да одиграме една партија шах.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
- Игра шах со самиот себе – чрчори внучката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Возбудливо? Мене ме потсеќа на шахот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Шаховската партија е многу пластична работа. Таа се конструира. Тоа е механичка скулптура: со шахот се создаваат убави проблеми, а таа убавина се создава и со главата и со рацете.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Всушност, кога играте шах, тоа е како да правите план за нешто или како да градите некој тип на механизам со помош на кој добивате или губите.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Парчиња од неговата одрана кожа беа прицврстени на масата, додека рацете ги преместуваа деловите на телото, како некој брз и љубопитен играч на шах што ги придвижува црвените фигури.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Од него тој на 11 годишна возраст научил да игра шах.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Јас, меѓутоа, го земав мошне сериозно и уживав, бидејќи најдов некои заеднички точки меѓу шахот и сликарството.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Шахот му беше единственото задоволство и трепереше од возбуда кога играше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Од друга страна пак, рационалното мислење - како што е на пример играњето шах - е новопридобиена вештина, можеби не постара од сто илјади години.”
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Изгледа дека електронскиот мозок шизнал додека играл шах со Техничарот и ги ослободил сите пациенти од ЦП.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Еден келнер, повторно неповикан, ја донесе таблата за шах и најновото издание на „ Тајмс“, отворен и свиткан преку половината на страницата со шаховскиот проблем.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Шах. Но тоа очигледно не беше вистинскиот потег, затоа што...
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Проголта уште еден оброк без секаков вкус во кантината, побрза во Центарот, зеде учество во свеченото глупирање на една „ дебатна група“, изигра две партии пинг-понг, проголта неколку чашки џин и отседе половина час на предавањето насловено „ Ангсоц и односот спрема шахот“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
