шарка (ж.)
Тоа негово изнагрдено од шарка лице излачуваше наметливост и волја.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Го извади од шарките крилото со здробеното окно и почна да работи над него.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сега беше и со сите нив готов, го запна крилото на шарките и добро го затвори.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше Претседателот со онаа негова мека карирана кошула со големи црвени шарки, и со неговата пустина на местото од машкоста на неговото лице и во очите.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Можеби измислува, но вели: „Сѐ има во тие шарки од сенки.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Сега тие змиулести шарки по патот му беа најдрагото нешто на светот.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Има голема глава, кусо дебело тело, има цик-цак шарка на грбот и мало рокче на устата. Таа може да се џирка и затоа се вика џиркалец...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Змија? - се стаписа Денко. - Змија, ами што! Има пепелашки, шарки, а нека те служи среќа да не се сретнеш со џиркалец!
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Употребени се сите градежни материјали со кои се располагало за што подобро да се истакнат шарките и украсите на куќата, да се уочи бордурата, фризот, симсот под стреата, цолбанките над прозорците и вратите што претставуваат прекрасна орнаментика, вез, разграната лоза, муренкови лисја, трендафили, леси, плетенки дворедни, троредни, гулаби доближани со клуновите, пауни, еленчиња, риби, сонце.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
А знам зошто: ѝ ги носи на ѕидот ветките од јаболкницата и со нив прави шарки.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Пред нејзините грижни очи тој се преобразува од мртовец во змија, долга, темна, со сребрени шарки.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Наоѓајќи се очи в очи со смртта, му навираат зборовите од дедо му Аврам: „Животот е ткаење килим” врвиш со сновалката низ него, редиш јаток по јаток, конец по конец, јазол по јазол, шарка по шарка и не му го гледаш лицето зашто го ткаеш од опачина...
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој седеше зјапајќи во мраморната шарка на корицата од тетратката, обидувајќи се безуспешно да го исклучи гласот од свеста.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Горе се појави Геле Колишев со темна сенка во лицето и лснати очи Ние првни са качиме и удрик бела шарка.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Душемето ги покажа чамовите штици со кафеавите шарки низ нив од чиј насмев чиниш и одајчето како да се подрашири.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Требаше не само да се тргне шарка околу себе и своите пљачки, туку со нешто таа шарка да се продолжи и нагоре, до горната плоча.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Иако, се разбира, ќе треба да ставите нови шарки ако сакате да ги употребувате крилата“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Со оние нивни нежни сини, жолти, бели, жолтеникаво бели и беличесто жолтеникави, црни, црни натопени со црвено, тие нивни семсекакви меки бои под кои крилото е пастелно исцртано со едноставни шарки.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Тој ги собирал „шарките и белезите од животот... закачени и виснати како избледени панделки и крпчиња по глоговите, по плотовите“ - речено со зборовите на баба Ристосија од Горно Село - но паралелно со тоа трагал по онаа единствена заедничка приказна на човештвото со која и ја отвора својата книга: „Некаде, некогаш, од некого, бев прочитал и запаметил дека човештвото низ вековите во милион варијанти раскажува ист расказ“ - гласи првата реченица од првиот расказ на книгава (Ноќта спроти Свети Никола).
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Сети се кој ти ги знаеше шарките на петите, лузните на табаните и глуждовите твои, возбудените удари на срцето твое?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
