чури (несв.)
И навистина во анчето на сина му Трајко седи дедот Петко, си го чури лулето и шеретува со неколку старци. Зашто ќе зборуваат Мариовци, ако не за жени?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Сега тие стануваа и чмуреа со своите цигари. Тие ваши цигари, мислеше Змејко. И тие ваши полни бечви.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
По малку пукањето стивна. Чадот, што чуреше како оџак нагоре, ослабе и полегна по тревата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Беше си пригодил сенце, шумичка за овците и козите, слама за говетцата и магарашките, та не пуштајќи ги на паша, бидејќи земјата беше бела, тој им скубаше сено од стогот и шума од лисниците и им фрлаше по трипати на ден и си лежеше испружен крај огнот во колибата, чурејќи си го лулето со убав канатларски тутун, што, заедно со лебецот, сланинката, сиренцето, грашецот и леќичката, редовно му го испраќаше Миша по комшијата Суклета.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во устата, за разлика од Челебиовиот килибар, држеше голем чибук од истиот материјал од кој беше и бастунот и ја чуреше запнатата на него цигара.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Стражарот го забележа огнот од цигарата и ја зеде пушката на готовс, но знаеше дека кој чури цигара не е лош човек, та го дочека на десетина метра пред него и силно викна: — Ќим с'и сен (Кој си ти?) — Бен'м коџабаши (Јас сум кметот) — одговори Илија и му се приближи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На враќање назад го заврза коњот за еден трн крај патот и, чурејќи со цигарата в уста, скршна од патот во мртвицата, за да се олесни зад меѓата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ене чадот чури... Секој момент може да проработи вулканот...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Во неа, зад голо биро, седеше навистина кадровик, ама женско со кратка коса и во војничка облека, и чуреше со цигара како вистинско машко.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Од тавчето чуреа три ширдена колку три биволски тестикули.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Татко му е дома. Седи замислен на јастак и чури од лулето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
