чудо (ср.)
И сичкии слушале: „Пресвјатаја Богородица да покаже некое чудо за уверение, зашто немам кабахат. Ја да се избавим от ова осуждение и клевети“.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Кога ги видоа домашните, на големо чудо беше станале.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
АРСО: (Ја брише потта.) Е, ова е вистина чудо, кога го вратив!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Чудно ми чудо и да е кал, а пак тоа била боја, вапцувала девојката предено за чорапи.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
ДЕПА: Чудо не те нашло, море мажу, што те стијоса сега сите да нѐ направиш будали?!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Си нашол друга!... Чудно ми чудо!...
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Така некако... Не е за чудо тие да се да сакаат од овде да ја грабат.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Со мислите се веќе таму, во бригадите, кај што се бие страшен бој, кај што стануваат чуда, се уриваат карпи и брегови, а мочуриштата како лопата некој да ги црпи, ги снемува од плодното поле.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Како преку ноќ да станало некое чудо, тој трчаше неуморно од едниот крај на другиот, носејќи им студена вода на жедните бригадирци.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
За чудо кога стасаа до дното, наеднаш стана светло и двајцата бегалци зинаа од чудо: на неколку чекори од нив, сред мрежа од трева и други подводни растенија, стоеше едно големо чудовиште.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Толку повеќе што процесот на создавање народни песни од НОБ - токму сега се засилуе. A тоа не е никакво чудо.
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
А анархист, државен непријател и јатак можеби и не е такво некое чудо заради што ќе ме натепа. Робијаш - чудо големо!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Бев вљубен во синооката Ана и љубовта ја знаев до тој ден како разговор за книгите - за Робинзоновиот Петко што избегал од човекојадците, за Гуливеровите смешни настани во земјата на Лилипутите, за детските војни во Павловата улица, за сите Вернови и Велсови фантастични чуда, за приказните од Илјада и една ноќ.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Умираше омајан од чудо. - Ти велев - станал, не веруваше. Сега намести се да те јавам.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Никакво чудо не е. Ѓаволот, ни ора, ни копа, со луѓето џумбус си прави.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тој момент се осети момче од деветнасет години и да не беа двајцата старци за големо чудо сакаше да стане, да ја грабне и на грб да ја префрли преку Трибор.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Тииии! Чудно чудо: су не можела да реча „те сакам"!
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
- Чудо, - рече тој. - Ела де испи десет, - му подвикна Трајанка подавајќи му го шишето, - па да те видам дали е чудо.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Во селото паметат многу чуда - сѐ едно поголемо од другото.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Овчарот да падне од чудо. Каква Наполника: Таа беше, сега ја нема.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
