чат-пат (прил.)
Ве ослободува под папок од пајажина за паченце басма, поначесто или чат-пат, кој ќе знае.“ „не освтавате, потоа пцуете.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Мајката Роса по изгледот знаеше дали треба да пушти или да земе лаф, кога поседуваше кај неа ѝ се посветуваше на малечката Пелагија, ја држеше за рачињата и ја думкаше, уживаше во нејзиното грголење што веќе се претвораше во зборови чат пат, ама не се обидуваше да го дупне кожурокот молк.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ме дриблаат по теренот, ама поентирам и јас, чат-пат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А од секое пенџере се виори бело знаме од завесите, луфтираат по платената љубов и чат-пат ќе излезе некој во долна маица на некој перваз и ќе плукне одозгора.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
