цимоли (несв.)
Се наведнаа да видат подобро и просто не им се веруваше: па тоа беа две сосема малечки кутренца, малечки - речиси колку нивната дланка, кутренца со одвај отворени очиња, гладни, измрзнати, кутренца што цимолеа со слаб глас.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Додека го закопуваа Илка, тоа стоеше настрана и гледаше кон гробот на Илко. Испушташе глас како да цимоли.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Самиот долго верувал дека ги знае сите тајни на човечката историја и со таков глас цимолел нешто за вториот живот што Онисифоровото срце пребрзо зачукало, застанало за миг исплашено, пак почнало со удари да ги брои миговите на човековиот век.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Не цимоли. Валканите раце не ќе си ги измиеме ни со своја крв. Слушаш ли како се смее?“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги гледав како постепено пропаѓаат, како цимолат, ползат, липаат - и на крајот тоа не беше со болка или со страв, туку само со трпение.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Цимолеше за милост, издаде сѐ и секого. Можеш ли да се сетиш на едно единствено понижување низ кое не си поминал?“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сестра му, сфаќајќи дека нешто ѝ е одземено, почна жално да цимоли.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Ајде, не цимоли“ ѝ реков. „Ти беше убаво додека беше под мене.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сепак, очите и искривената уста ѝ беа толку страшни што Кристина веднаш се повлече и во тоалетот останавме само јас и тетка Олга, која продолжи да ги цеди крпите во кофата и да цимоли.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Како што ги цедеше од нив излегуваше матна вода при што таа цимолеше со искривена уста. Видов дека почнува да плаче.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
