фура (несв.)
Но, „Маргина“ фура понатаму („Човековиот живот е само низа фусноти по маргините на еден огромен, неосознатлив ракопис“). Грепкањата на нашите скрибомански канџички можеби само ќе ги слушнете, бидејќи го немате оној бетмен- поглед што ги пробива „централните“ опни.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не знам... мене лично оваа „состојба” ме фура на резигниран ентузијазам (или обратно, на ентузијастичка резигнираност).
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Каљостро:Не, само не е народно, тој фура друг концепт.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ако има интерес за CD нек се фура, мене не ми пречи. Сфати го прашањето ко провокација, ха, ако сакаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Те фура на ентузијазам новава состојба или си резигнирана?
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Сепак, беше возбудливо да се гледа како клинците како Питер Фонда и Денис Хопер фураат потполно нов имиџ.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Можно е дека нема да ти напишам баш сѐ за Musicmaster, но сметам дека ти веќе имаш одредени информации, а јас баш и не сакам да фурам опширност.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сите телевизии фураат идентична шема, сите весници исто (па го има ли тоа негде, два кретена со, до скоро, потполно исти текстови - од кои зрачат бескрајно мрзоволие и тапост - во ист ден 40 години да се појавуваат ко тотална навреда за било кое чувство за плурализам и две страни на било каков аспект!?), сите културни списанија се исти, државата е исто што и невладините организации, фондациите личат на министерства, ко да сме чувари на најсветата ебена вистина во историјата на човештвото, толку проклето оркестрирано сѐ изгледа.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И не беше лошо... ти велам, Глушо, ти човеку- сцена, ти што ускладуваш четири (?!) карактера во себе, не беше воопшто лошо да се фура тој секогаш отворен за хемиски експиријанси „Дрогераш“...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Господата од Министерството ја фураат истата принципиелност (патем, убиствена спрема сите помали и посиромашни издавачи ко што сме ние), а згора на тоа и тие немаат пари.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
За евентуалниот недостаток на „вкоренетост овде“ (што можеби ќе го почувствувате), рутински ви се правдаме: нашиот дом под ѕвездите се маргините, т.е. ригите на костимот за капење (што фураат накај хаос, накај непредвидлива сложеност!) на давеникот во примордијалната супа, во млечната каша надробена со ѕвездички од тесто итн - апстрактноста е нашиот дом, така ли, за разлика од концептите за дом на господинот Контра Банда(ш), на пример.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Нѐ фура во кома, и ве носи длабоко дома!
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Многумина од оние кои што добиле простор во медиумите како коментатори или претставници на пост-Е генерацијата, се или стари шеесетти-типови (како Фрејзер Кларк) или луѓе кои ја фураат визијата на шеесеттите (како Колин Ангус од Шејмен).
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ќе се „фурам на шема – Гонцо“: храната е супер, луѓето се богати, имам пари колку сакаш, не сум болен.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Сега се фурам дека милото мое, како што го викам, ќе ме остави.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
