училница (ж.)
Подзапре малку и чистејќи ги ноктите со врвот од перцето неочекувано праша: - А јас да сум Херкул и да го навртам Вардар кон училницава, ќе ја исчистам ли, придавки?
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Служителот ме заборавил и ме оставил три часа повеќе во пустата училница.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
А желката Поповиќ влегуваше бурно како војник во училницата, киваше и бараше во хор да ги повторуваме последните зборови на убиениот крал: - Чувајте ми ја Југославија!
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
„Оти во другите деца не ми се гледа?" — се прашаше Нешка, кога влегуваше и фрлаше поглед во училницата, во сите ученици.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Е, гледаш! И јас знам во која училница се премести учителката Милица“ - рече тетка Стана, ја фати за рака, ја поведе во училишната зграда, ја водеше долж ходникот - сѐ до шестата врата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Но, денот си врвеше по старому и барабанџијата со својот оптегнат глас ја најави пак вечерната конференција на Народниот фронт,а на светлината од газиените лампи и вечерта сите селани продолжуваа да молчат и да чмурат со своите цигари во ќошковите на единствената поширока училница на основното училиште, како секоја вечер, ниеден од нив не велејќи НЕ.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дрварчињата се стрчаа кон училишната кујна, а учитилницата стана тивка и спокојна како шума во којашто и ветерот наумил да си почине...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
„Што да правам сега?“ - размислуваше Соња стоејќи пред вратата на училницата.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Под прозорецот од училницата стоеше човек, чија облека целата беше во прав.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Гоце тукушто го беше започнал часот со учениците во новоселското училиште, некој чукна на прозорецот од училницата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Стоев зашеметен и нем. Некој ме забра за раменици и ме пикна во училницата.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ќе стивне и вревата во училниците и ходникот што често нервираше...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во училницата е викот и смеа, а ние сме скиселени.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Од врата кога ќе влезев во училницата каде што вежбавме не можев да не ја забележам искрената широка насмевка на лицето на Вера, со која ги освојуваше сите деца, скоро без исклучок, како и со топлиот спокоен глас, со срдечноста, со присноста, со топлината во очите.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ѕвончето весело заѕвони и сите ученици ја напуштија училницата.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Кога влегуваше во училницата ја ваѓаше книгата а потоа трпеливо им читаше на децата За секоја педа на нивната татковина: За огнот на нејзиното име кој исцелува сѐ, за ветриштата што ја нишаат земјата пролети, за неопходноста постојано да се наслушува говорот на коските запретани во неа.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Во училницата настана чудна тишина.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Учителот додека деновите беа убави, наставата ја држеше надвор, во природа; но кога зафатија дождливите и студените есенски денови, бараше да му се ослободат училниците за да продолжи внатре, но командантот му викаше: - Какво школо...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Во училницата прозорците се тресат од скокање и викање.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Започнаа и другите курсисти во училницата да се вртат кон нас.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
