училиште (ср.)
Како што Евреите, кога воведуваат дете во училиште му велат: „Учи се! “ - како она што значи алеф, така и Грците го примија алфа.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
„Во училиштето барај алфа, бој се, вели, од грчкиот јазик! “ Слично на тоа и Св. Кирил ја направи првата буква аз.
„За буквите“
од Црноризец Храбар
(1754)
Така, еден богат кожарски трговец по име Коста Шуменковиќ125 по смртта своја пожртвува 500.000 франкови за српските училишта.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Едни села имаат српски, други бугарски училишта.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Меѓу нив немаше „Старосрбијанци”, а сите беа само од Македонија и по нивното образование, до доаѓањето нивно во Србија, во бугарски или во српски училишта, се делеа на: „бугараши” и „гркомани”. Меѓу нив „србомани” немаше.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Пред мене се редат куќи и улици, училиште селско, варосано, чисто, о, спомени детски, одбегнати птици, ко детулче каде јас сум учел писмо!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Основно училиште завршува во родното село, гимназија во Охрид, а учителска школа во Скопје.
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Млитавиот и сив општински писар трипати дневно ги ласкаше жолтите чевли, ги дуваше напудрените образи и уживаше во својата државна служба со каква во улицата можеа само тројца да се пофалат - тој, кусогледиот инспектор со несовитливи коленици и ќосавиот полн послужител во основното училиште „Вук Караџиќ“.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Потоа решително ми предложи: - Слушај, не оди на училиште.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Даскалот Милан Ацев, како раководител на училиштето, одржа говор и ја предупреди публиката дека сите „артисти што ќе се појават сега на сцената" се ученици од училиштето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Новата учебна година почна со призивање на светиот дух преку крштавање вода во училиштето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ете, заедно ќе си идат, заедно ќе си одат од училиште.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А можеше, преку мажот, да побара да биде назначена во некое од поблиските училишта. Не сакаше.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Потоа се стрча долу во градинката да ги собере пердувките од врапчето и да ѝ ги покаже на сестра си кога ќе се врати од училиште.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Кога ме истераа од своето училиште (споменуваа некаква прељуба) созреав еднаш за секогаш, јас, жолта тиква претврда и за секира.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој јадеше на брзина, зашто беше нестрплив да стаса пред училиштето, каде сега веќе беа насобрани многу деца и сигурно веќе водеа жестока снежна битка.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Созреа моментот кога таа можеше да истапи отворено со својот план за отворање на училиште.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Не беше пропуштен ни еден човек во гратчето - кој можеше да даде нешто за училиштето.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Утре в училиште сите деца ќе велат: - Мачето од Милка е најубаво! Нацртано е како да е живо!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Основно училиште и нижа државна гимназија завршува во Прилеп, а државна реална гимназија во Битола.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
