усреќува несв.
усреќување ср.

усреќува (несв.)

„Нека си ги имаат своите верувања, ако тоа ги усреќува, но да им се вели на малите деца „Токму ова е вистината“, значи да се оди предалеку”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во согласие со тоа, културната политика што ја заслужува својата плата нема да се обидува да ги усреќува писателите, но ќе овозможи линијата на животот да остане отворена.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Јас во категоријата на жени кои секогаш чекаат, домашниот „дозер“ кој опслужува и усреќува некои други перачки на веш и постелнина во машини „Горење“, затоа што така нѐ учеле, си молчев и не прашував.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)