успива (несв.)
Од мртвенски сништа тие ќе ве будат вас, јунаци смели, со песна и смешка, со гороцвет кревок, со цвеќа ве нудат, што лежите вие во гробнина тешка. Bo избрана куќа сте легнати тука на вишина свежа, и зелена, студна, и бескраен поглед насекаде пука и успива душа во возбуда чудна.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
А тука беа ридои голи и долу Човек пеејќи ги успиваше лилјаните в поле И жени стоеја до Светото дрво И редеа: - Кој ќе го прескочи Светото дрво Тој ќе управува со божилакот И ќе ги победи сите болештиње и води.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Скаменет ја успивам и последната ѕвезда И храбро го напуштам полето: - Може за друг црвенеат цветовите?!
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Нежниот распеан глас на мама ја успиваше Ели...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Исус ги успива Света Елена и Мајка Тереза, Носи жолта кошула и самотник Во своето дрво создава зелена светлина, Северници и секавици.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Радоста те пијани, како да си јал болвајчав леб што првин те успива, а потоа те тера на повраќање.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Мајка ми има дезодоранс во купатилото, а и тој е спреј, па веројатно може да успива, - му реков.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се чувствувам наполно заштитен овде во кујната и мирисот на колачот дури ме успива.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сакаш свири на нив, сакаш успивај ги со лаги.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ги успиваше пламенот на огнот па молчеа, а почнаа да се расонуваат кога огнот се разжари и замирисаа стапчињата на кои возачот ја вртеше рибата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Зашто започне ли неверството
саможивата фатаморгана
отцепувањето на душата од обликот
го отне ли меморијата својот демонски вртлог
во тебе можеби ќе се пресели, божем привид
птицата која се успива врз крстот на бескрајот
далеку од дното за коешто залудноста нѐ приковува
како за живот.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Заоѓање_Стерна
Здивени од ужасна убост -
сурија коњи на литицата
се успиваат со две езера
во очите, а третото
го сонуваат. 32
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Но за среќа навреме сфатив дека е во прашање обична ветрушка, некој вител, во кој ветерот самиот себеси се разбудува и самиот себеси се успива.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Митовите секогаш успивале, додека спознавањето на стварноста, па колку и да е таа непријатна, бил првиот чекор кон нејзино менување.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Да ги успива и да ги буди, со својата цветна аура.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Мама никогаш не задоцни на работа. Никогаш не се успиваше.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Која сила е ова што успива!? А сонот, што значеше сонот, Господе мој мил.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Некои се успиваат, не по своја вина. Некои тоа го прават намерно.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Песната за тебе не умира се раѓа и кога си таму некаде каде се успиваш во ноќта...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
