усамен (прид.)
Онака усамен, тој не сакаше ништо повеќе освен да има некого од своите стари пријатели, па да му оди и да му изнакаже сѐ.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сева корија и сиов камен што го гледате длабоко под мене протегна жилав корен и мојава става што вишнее усамена под ридов сте вие.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
И мојава усамена става на оваа голотија сте - вие.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Затворена во себе. Усамена. Само со своите спомени... Тажно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
4. Наведната врз земјата Сончогледите го слушаат напевот на црната боја И темнеат усамени и голи.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Во мала постојбина на усамени Така хабро свртено на југ Стебло се суши...
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Сонцето V Се движат тие по усамениот брег со нишките на мојов залез во коските.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Како заоѓаше сонцето, како гаснеше, усамен младич си пееше низ долината и нешто молеше.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Дечиња си играа, се валкаа, прескакаа едно преку друго сѐ дури огнот не ја префрли оградата и не се нафрли на усамената куќарка на старичката.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
И дури татнежот и чадот на градот сонцето го покриваат еден усамен глас на птица како далечно поточе како детско ѕвонче како утринско огледалце ја крепне кревката илузија на пролетта.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Пасторалата ја дополнуваат усамените минувачи во прегратката на песокот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Беше ли и тој усамен, или само божјата промисла го учеше?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Промената кај него беше толку длабока и суштинска, што и нему му требаше време за да се запознае, а бидејќи такво време немаше, се однесуваше како измрзнат туѓинец што тропа на усамена куќа за да се стопли.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
