умилност (ж.)
Крај нив сѐ е озвучено Со певлив клуч отклучено, Со блага умилност.
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
На лицето му се чита пијана умилност.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Повторно ѝ се радуваа мајсторите: казанџиите, налбатите, столарите, касапите, тенекеџиите, со умилност ја гледаа чираците, а ние децата одевме по неа и не слушавме крици од птици пред заминување, туку слушавме умилна песна што извиваше од нејзината уста, а од песната пркнуваа светулки и надлетуваа над бавчите, на Кафтан маало и исчезнуваа над лозјата на Кумлако и Мерите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
„Мил, оче”, рече Тодора со умилност за приказ, „сум дошла кај тебе од што една мака ме мачи, мака што не смеат ни моите блиски да ја знаат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
