угрева (несв.)
А покрај црквата некогаш течеше кротка вода И вишеа стебла ангелите кај што беа распнати И беше тихо месечина во крвта како да ти угрева.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
И трчам, вели, право трчам, кај срчето. Ќе ја отворам вратата, вели, и уште од врата ме угрејува нешто од кај срчето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И зашто никој од нив не знаеше да посочи кај можел свети Јован Крстител да го одведе Бошета - Сигурно не на небо, зашто, што бара таму жив човек? - сите тие, кревајќи ја раката, велеа Натаму, од кај што нѐ угрева сонце.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ни светкаат така жарчињата од цигарите и ни го угреваат лицето, ни го појаснуваат стравот. 31.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
