треби (несв.)
— Знам оти невестата Доста е мајстор за готвење, та ако ѝ требат ете, и тоа купи, — рече Стојо, правдајќи се за лимуните и портокалите.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Крцка полугнила селска кола, немирно, шишкаво детенце треби боцки од опаш на сонлив пес, мавтаат гранки зад некоја растурена ограда.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Место сето тоа ти, застанат така пред жената и со оние тројца мајстори, што ти дишеа во вратот, пред жената, целата раздрохтавена како пауница од задружната благота, не можеше да смислиш ништо друго, освен да ги требиш сламките од засушениот малтер на чекичот во твоите раце, дури не ти притекна онаа мудрост, која успеа да ја протепкавиш во неколкуте збора, што ги исцеди од својот гнев како мајчиното млеко:
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Бојан не можеше да сфати. Гледаше во Денко кој ја слече блузата, па ја требеше од осилките.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
— Не арчете си фишеците, ќе ви требат за утревечер!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ничкосаниот чун пред куќата му служеше како маса: на него јадеше, на него пиеше, на него риби чистеше, грав требеше, зелки сечеше; отпадоците им ги фрлаше на гуските во езерото, кои, кога ќе го видеа, се собираа од сето село; тој им ги фрлаше отпадоците в клун и им велеше: „Лапни ми, да си ми здрава - дур' не ми паднеш в тава“.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Си зема луѓе, си го плеви народот, го треби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А кога нѐ свршија, ми отреби едно јаболко, ми го олупи и ми го даде.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се виде: ќе нѐ корне болеста, од корен ќе нѐ корне, ќе нѐ треби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Со левата рака, на десната негде и некогаш некој му ги исекол трите прсти, со палецот и показалецот можел само да наденува конец на игла, да крпи јамки на парталосаните беневреци или нешто слично, да ја треби од гниди ленената кошула или да ги суче прудолу ретките мустаќи.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе ми ја стави главата во скутот и јас ќе му правам патци, што се вели, ќе му ја одгрнувам косата и ќе го требам, ќе го чистам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лекарите ми ја чистат, го требат месото скапано и пак во гипс ми ја повиваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Го требат скапаното: ќе го одделат црвецот од шупливото, ќе го позабришат плодот, и така ќе го лажат мевот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги требам од век и веков. Мрачен среден век. Светол постсреден.
„Последниот балкански вампир“
од Дејан Дуковски
(1989)
Тоа чувство може да се спореди само со тоа, кога ви ја требат главата од вошки или полека минуваат со прсти по вашата петица.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
И продај ми го ова парче туч дека мене ми требат за работење.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ланецот на исхрана е прекинат со недостатокот на контејнери и купови ѓубре што се требат у ситните саати.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Избиени и голораки, под водство на комунистите, што е најлошо, станаа против државата која со наши пари и оружје безмилосно ги бие и ги треби.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
